Review: Weezer – Raditude

« Review: Julian Casablancas – Phrazes For The Young | Review: Rammstein – Liebe Ist Fur Alle Da »

Het is moeilijk Weezer te verkopen als een oprechte indie band. Sterker nog, als je het vierde nummer op ‘Raditude’ hoort, dan lijkt het er op dat Weezer een poging doet om minimaal 20 keer per dag op de radio 538’s van deze wereld te worden gedraaid. Au…

Wat is er aan de hand? Wel, ik mag mijn hoed op eten als het nummer ‘Can’t Stop Partying’ geen regelrechte hit wordt. Het liedje is dusdanig gelikt dat de enzymen er af druipen. Door de participatie van hiphop sterretje Lil Wayne, lijkt de onwillekeurige consumptie van alles wat tiener is en graag TMF kijkt, gewaarborgd.

Brengt Weezer met Raditude ook iets nieuws onder de zon? Niet bepaald nee. De mannen van Weezer stormen zo langzamerhand ongenadig hard op hun midlife crise af. Toch brengt deze band muziek voort, die gegrepen lijkt te zijn uit het leven van zomaar een beetje nerdy adolescent. Regelrechte puberrock. Je zou het aandoenlijk kunnen noemen. Aan de andere kant, Weezer blijft wel Weezer, misschien nog wel meer dan dat ze dat ooit geweest zijn. De stijl van muziek maken is in essentie niks verandert maar wel verfijnd.

Raditude laat zich consumeren als een smoothy, het glijdt met gemak naar binnen. Wat je excact naar binnen werkt, dat is de vraag. Maar hey, het schijnt goed voor je te zijn, dat zegt immers iedereen!

Tja, je zult met ‘Raditude’ je gezondheid niet op het spel zetten, een medicijn tegen slechte muziek is het in ieder geval niet. Het is OK, niet meer niet minder. Geen indie, maar ook niet puur gemaakt vanuit een commerciële gedachte. Het is van alles wat en daarmee niet echt uitgesproken.

Persoonlijk kan ik er helemaal niks mee…

« Review: Julian Casablancas – Phrazes For The Young | Review: Rammstein – Liebe Ist Fur Alle Da »