Review: Wavves – Wavvves

« Review: The Decemberists – Hazards Of Love | Review: Metric – Fantasies »

Artiest: Wavves

Album: Wavvves

Genre: Indie Noise Rock

Release: 2009

Label: label

Recensent: Edward

Waardering: goed

Koop Wavvves via Amazon

Het is goed huizen slopen, recalcitrant te zijn of 150 kilometer per uur te rijden op een fiets terwijl je naar Wavves luistert. Het nieuwst album ‘Wavvves‘ zit zo vol energie dat het lastig is niet spontaan gek te gaan doen. Dat kan overigens ook heel goed zonder direct een gevaar voor de samenleving te zijn, zo heb ik twintig minuten lang tussen de muren van mijn flat heen en weer gestuiterd.

Goed, er zijn genoeg energieke bands waar je niet van gaat stuiteren. Waarom van Wavves dan wel? Nou, waarschijnlijk omdat het naast energiek ook nog eens heel erg chaotisch is. Er is op geen enkele manier gepoogd dit album ook maar een beetje gelikt te laten klinken. De muziek neigt dan ook heel erg naar noise. Dat is het net niet, in de brei van geëxplodeerde versterkers, doordrenkte microfoons en verdacht bescheiden drums, zijn liedjes te ontwaren!

De band heeft een duidelijke voorkeur voor een bepaald onderwerp: ‘Goths’. Deze subcultuur wordt in zo’n vijf nummers met een macaber gevoel voor humor bezongen. En of het nu huoristisch is bedoelt of niet, het lijkt of de tweede zanglijn afkomstig is van Elmo uit Sesamstraat.

Voor zover ik de teksten kon verstaan draait het vooral om de deprimerende kant van de gemiddelde ‘Goth’. Volgens Wavves vooral bestaat uit nutteloosheid en uitzichtloosheid. Je kunt echter van de muziek van Wavves niet zeggen dat die depressief is. Eerder een beetje plagend.

Nee, ‘Wavvves’ is niet bepaald de plaat voor een romantische avond. Daarbij is de schoonheid van dit album nog het best te vergelijken met een koffievlek op de muur. Om maar aan te geven: er zijn heus mensen die dat mooi vinden, het zullen er niet veel zijn.

En nee, ik ben geen groots fan van kabaal. Toch moet ik zeggen dat ik Wavves ergens heel sympathiek vind. Al was het maar omdat het al die harmonieuze muziek van tegenwoordig een beetje relativeert. Dit album beluisteren heeft wat dat betreft hetzelfde effect als op een, windstille, zomerse dag, vijf minuten lang in een windtunnel te staan. Zomaar, vanuit het niets. Best lekker!

« Review: The Decemberists – Hazards Of Love | Review: Metric – Fantasies »