Review: Train – Save Me San Fransisco

« Review: Rammstein – Liebe Ist Fur Alle Da | Review: A Mountain Of One – Institute Of Joy »

Het vijfde album van het bandje Train met de titel “Save Me San Fransisco” is een ode aan hun thuisland: Amerika. De verwachtingen omtrent dit album lagen in de aanloop naar de release hoog gespannen. Train heeft namelijk al heel wat sporen verdiend, meerdere albums bereikten de platinum status en de groep ontving al eens een Grammy. Waarschijnlijk ken je de band van de wereldwijde hit ‘Drops Of Jupiter’.

Over ‘Save Me San Fransisco’ kan ik direct zeggen dat deze groep in ieder geval na 15 jaar hard werken nog geen gas heeft terug genomen. Daarbij doet het de stad San Fransisco zeker recht toe, zo zonnig en zorgeloos huppelen de liedjes op dit album uit de speakers.

De formule achter dit album is simpel. Het is opgebouwd uit sappige akkoorden riffs en melodieen die zich met groot gemak onder de hersenschors nestelen. De trefwoorden zijn ‘harmonie’ en ‘optimisme’. Persoonlijk word ik er onpasselijk van.

Het is niet zozeer het optimisme wat van dit album een onverdraaglijke ervaring maakt, het is het gelikte. ‘Save Me San Fransisco’ is zo glad dat je er onherroepelijk op uitglijdt. De band omschrijft zijn muziek zelf als pop rock. Wat mij betreft is dat voor de helft waar, met rock heeft dit maar weinig meer te maken. Het is pop van het ergste soort, geproduceerd om te fungeren als muzikaal behang.

Wat zou het doel zijn geweest van Train? Muziek maken die zo glad is dat er maar weinig kracht voor nodig om het de toch al willoze consument de strot door te duwen? Ik kan me niet voorstellen dat de band zich voorgenomen heeft iets verheffends te maken.

Een verpakking met een glimlach en een ziekmakende inhoud, zo laat ‘Save Me San Fransisco’ zich nog het best omschrijven. …Breezerrock.

« Review: Rammstein – Liebe Ist Fur Alle Da | Review: A Mountain Of One – Institute Of Joy »