Review: The Unisex – Firesoul

« Review: Get Well Soon – Vexations | Review: You Me At Six – Hold Me Down »

Voor alternatieve en/of indie muziek uit Zweden gaat 9 van de 10 keer op dat het met de kwaliteit wel goed zit. Tekstueel zijn misschien niet alle bands even sterk, het is dan ook lastig wedijveren met bands die het Engels als moedertaal hebben. Muzikaal gezien doen Zweedse bands zeker niet voor de meeste Britse bands onder.

Kun je spreken van een Zweedse stijl? Ikearock?

Tja, persoonlijk ben ik er geen voorstander van al te veel labels. Toch, voor zover er al zoiets bestaat als Ikearock, dan heeft de band The Unisex er alle kenmerken van; Deze band maakt toegankelijke, frisse, melodieuze, lichte rock. Je zou bijna kunnen spreken van pop, al is het daar net iets te eigengereid voor. Het bewijsstuk is het album ‘Firesoul’.

Op ‘Firesoul’ geen grote massa’s mensen afschrikkende experimenten, maar ook niet direct de geijkte paden die bands inslaan om koste wat kost succes te verkrijgen. Wel is de muziek geschikt voor zowel mannen als vrouwen, meisjes en jongens. Goed gekozen bandnaam dus! Trouwens, The Unisex bij uitstek een passende bandnaam voor een Zweedse band. Unisex kleding is in Zweden door de geslaagde vrouwen-emancipatie jarenlang een groot succes geweest…

The Unisex heeft goed gekeken naar bands als Coldplay, Starsailor en Travis. Heel af en toe sijpelen daar duidelijk stijl-invloeden van door. Een nummer als ‘Meltdown’ is een helder opgezet nummer, met een rustige opbouw die langzaam naar een bescheiden extase toewerkt. Het klinkt als het Coldplay zoals we dat kennen van ‘A Rush of Blood To The Head’. De vele vokale ‘Oohs’ en de piano maken het Coldplay gevoel compleet.

Gelukkig blijkt The Unisex ook in staat zijn iets ruigere kant te uitten. Een nummer als ‘Grace Of Yesterday’ klinkt, op het ontbreken van een nasale, snerpende zang na, als een nummer van Oasis zoals we die de laatste jaren hebben kunnen leren kennen. Vuig, met veel gain en voorbijrazend als een trein.

Al die Britse invloeden maken wat mij betreft maar eens en te meer duidelijk dat we hier te maken hebben met een band die Ikearock speelt. Het doet mij voorkomen alsof veel Zweedse bands veel invloeden uit de UK hebben, maar er uiteindelijk wel hun eigen draai aan geven. Een Zweedse draai…

Het is de eigen draai die ik nog iets te veel mis bij The Unisex, het had net wat eigenzinniger gemogen. Het zit er heus in, de band lijkt alleen nog niet te weten waar precies zijn kracht ligt. Moet ik er wel bij zeggen dat ik nu wel heel erg aan het muggenziften ben. ‘Firesoul’ is het debuutalbum van The Unisex. Wat mij betreft een dikke voldoende, ik kijk halsreikend uit naar de opvolger.

« Review: Get Well Soon – Vexations | Review: You Me At Six – Hold Me Down »