The Streets – Everything Is Borrowed

« Fall Out Boy – Folie À Deux | Review: Ray LaMontagne – Gossip In The Grain »

In 2004 kon niemand om dat ene nummer, ‘Dry your eyes’, heen. Een song vervult van regen en neerslachtigheid, liefdesverdriet… Met dat in mijn achterhoofd zette ik ‘Everything is borrowed’ op. Was ik het derde album dan helemaal vergeten? Uuh, helaas kan ik niet om dat ene hitje heen, vergeef mij.

Goed, wat ik had verwacht was meer van die Engelse motregen en neerslachtigheid. Ik kreeg vrolijkheid. “Wat is er gebeurt met Mike Skinner?”

Misschien heeft hij eindelijk door hoe succesvol hij is als artiest. Misschien komt eindelijk door hoe positief de doorgaans kritische Engelse critici over hem zijn. Maakt eigenlijk ook niet uit, ‘Eveything is Borrowed’ is best een plezier om naar te luisteren.

In het openingsnummer ‘Everything is Borrowed’ filosofeert Skinner er lustig op los. Levensvragen passeren de revue maar nergens wordt het zwaar. In tegendeel. De boodschap is: “Ik kwam op deze wereld met niks, ik ga weg met niks dan liefde. Al het andere is gewoon geleend.” Je zou bijna bang worden dat Skinner een bloem in zijn haar stopt.

Die angst wordt redelijk weggenomen in het volgende nummer. Hierin zingt hij over het feit dat hij het liefst naar de hemel gaat voor het weer en naar de hel voor het gezelschap. Uiterst vrolijk vertolkt, swingend ook.

Het is niet alleen maar vreugde. Zo bezingt hij in ‘On The Edge Of A Clif’ bezingt hij heel eerlijk over hoe hij zich nietig kan voelen. Maar ook hoe zo’n overweldigend nietig gevoel om kan worden gedraaid.

Het hele album is inhoudelijk erg sterk. Dit mond uiteindelijk uit in een fantastisch einde. ‘The Escapist’ is Hip Hop op zijn best. Goede bas, goede samples. Beter nog, een heus gospel koor! Het album is sprekend voor het hele album; goede teksten en muziek met een vooral kalmerend karakter. De scherpe randjes lijken er wat af, vraag is of dat heel erg is.

« Fall Out Boy – Folie À Deux | Review: Ray LaMontagne – Gossip In The Grain »