Recensie: Snow Patrol – A Hundred Million Suns

« Review: The Gaslight Anthem – The 59 Sound | The Secret Machines – Secret Machines »

Snow Patrol past in hetzelfde rijtje thuis als Coldplay en U2. Deze bands maken muziek die nooit over de schreef gaat en waardoor niemand geshockeerd raakt. Sterker nog, van mijn vriendin heb ik begrepen dat ze op haar ‘body balance’ lessen standaard ‘Shut Your Eyes’ van de in deze blogpost besproken band te horen kreeg. Lekker toegankelijk dus! Helemaal niks mis mee natuurlijk…

Grijze muizen

Als recensent ben je het aan jezelf verplicht om het scherpst van de snede te gaan schrijven als het om bands van deze grootte gaat. Nou, probeer maar eens iets gewaagd te zeggen over Snow Patrol. Kan een van die mensen niet even een ethisch incorrecte misdaad begaan? Waar is de Rock, waar is de Roll? Waar is het achterste van de tong? Hebben we hier te maken met een stel grijze muizen?

Dat brengt me bij datgene wat ik een beetje mis bij Snow Patrol. Ze zijn dusdanig “Middle of the Road” dat het lijkt of ze zich altijd een beetje inhouden. Zelfs bij een voor Snow Patrol uitbundig nummer als ‘Take Back The City” lijkt het allemaal een beetje geremd. Soms denk ik, als ik luister naar de manier waarop er gezongen wordt, dat ik te maken heb met zeer gefrustreerde, moeilijk communicerende mensen. De frustraties die zijn er wel maar vinden geen weg naar buiten. Totdat opeens de bom ontploft. Heel erg gevaarlijk, hou ze uit de buurt van kinderen en bejaarden die heren van Snow Patrol.

Grey’s Anatomy

Het moet natuurlijk allemaal wel “Grey’s Anatomy” vriendelijk blijven. Erg jammer naar mijn mening, het mocht allemaal wel een beetje meer op, of zelfs over, het randje bij Snow Patrol. Dat is dan ook direct het enige wat er op het laatste album aan te merken valt. Het is namelijk wel echt een uiterst sterk album.

Sterk in zijn soort wel te verstaan. Het al eerder vertoonde en het brave soort. ‘Metro-man-rock’, want oh, wat zijn de heren van Snow Patrol diepzinnig en ‘in touch’ met hun ‘inner soul’. Zo blijkt toch wel uit een nummer als ‘Crack the Shut your eyes, eeh, sorry, shutters’. Man, man, man, hoezo veel van hetzelfde?

Matig

Ik ben waarschijnlijk de enige die daar last van heeft. Daarom is ‘A hundred Million Suns’ een goed album! Alleen vind ik stiekem van niet en dus is het wat ekaya betreft: matig.

« Review: The Gaslight Anthem – The 59 Sound | The Secret Machines – Secret Machines »