Review: The Strokes – Angles

« Review: The Dodos – No Color | Review: Kurt Vile – Smoke Ring For My Halo »

Met het in 2006 verschenen ‘First Impressions Of Earth’ lieten The Strokes hun fans licht teleurgesteld achter. Het album klonk niet als de voorgangers en mensen willen liever geen band die zich ontwikkeld. -Tenminste niet met deze ietwat deprimerende inslag.

Wilden The Strokes grootschalig succes behalen dan zouden ze precies zulke muziek moeten gaan maken als op ‘Is This It’, het debuutalbum waarmee the fab five de wereld veroverden. Wel nu, ‘Angles’ doet denken aan het vroegste werk, tegelijkertijd is er ook sprake van enige muzikale ontwikkeling.

Invalshoeken

Tussen ‘First Impressions Of Earth’ en ‘Angles’ zit 5 jaar. Een tijd gevuld met solo projecten. The Strokes zijn nooit officieel ontbonden geweest, de leden hebben wel flink de tijd gehad om zelfstandig hun muzikale schreden te kunnen zetten. Het leverde een aantal fijne langspelers op, met als hoogtepunt het in 2009 verschenen ‘Phrazes For The Young’ van voorman Julian Casablancas. De man die altijd kon rekenen op vrij stevige kritieken, wist zelfs de meest zure recensenten te verstommen.

De afzonderlijke muzikale ontwikkelingen van de verschillende The Strokes weten zich verenigd in ‘Angles’, een naam die de verschillende invalshoeken benadrukt. Het levert een ietwat wispelturig album op; ‘Angles’ is bepaald niet stijlvast. Zo zou een nummer als ‘Under Cover Of Darkness’ niet misstaan op een album als ‘Is This It’, het daarop volgende ‘Two Kinds Of Happyness’ voert ons twee decennia verder terug in de tijd en kan omschreven worden als een soort New Wave rock.

Frisser dan ooit

Wispelturig of niet, ‘Angles’ is als album wel degelijk een eenheid. Reden daarvoor zijn een aantal gemene delers. Natuurlijk is daar de zeer herkenbare ietwat nonchalante zang van Casablancas en worden we veelvuldig getrakteerd op het typische gitaargeluid van Albert Hammond Jr. Wat het album werkelijk aan elkaar smeedt is de ongelooflijke aanstekelijkheid van alle afzonderlijke nummers. Deze band mag dan 10 jaar bezig zijn, ze klinkt frisser dan ooit te voren en kan gerust worden aangemerkt als een van de hipste bands die New York rijk is!

Wellicht kunnen we stellen dat The Strokes zichzelf opnieuw hebben uitgevonden, alsof ze afstand hebben gedaan van eerder werk en met een schone lei zijn begonnen. Daarbij kan worden geconstateerd dat er na 10 jaar niemand de leiding heeft over het collectief. Iedereen binnen de band heeft evenveel invloed. Zo kan het zijn dat een nummer als ‘Games’ wel heel erg door synthesizer gekleurd klinkt, terwijl een nummer als ‘Metabolism’ (een van de favorieten van ondergetekende) van een soort duistere rock is zoals deze band dit in 2006 produceerde. Verre van stijlvast, desalniettemin ontzettend boeiend!

Divers en verslavend

Fans van The Stokes die de band in het verleden hebben omarmt vanwege hun mega hippe en coole imago worden met dit album op hun hipster wenken bediend. Muziek liefhebbers die de waarde van The Strokes altijd al zeer hoog hebben ingeschat behalen anno 2011 wederom hun gelijk. ‘Angles’ is het werk van een stel zeer getalenteerde en ervaren muzikanten met elk hun eigen waardevolle visie.

‘Angles’ is cool, hip, fris, rijk, divers en verslavend. Beter dan dit zullen The Strokes nooit worden! Wellicht is dit het juiste moment voor de band om te gaan stoppen? Het wordt immers moeilijk een dergelijk hoogtepunt te evenaren… Voor nu: niks dan hulde!

The Strokes – Angles by Itubaina Radio Retro

« Review: The Dodos – No Color | Review: Kurt Vile – Smoke Ring For My Halo »