Review: The Low Anthem – Smart Flesh
« Review: Vampillia – Alchemic Heart | Listen: Dry The River – New Ceremony »Country en folk, dat zijn muzikale stromingen waar een soort tijdloosheid van uit gaat. Je kunt er termen als retro op los laten, het zal geen hout snijden. Het is, mits bekwaam en authentiek uitgevoerd, muziek die dicht bij ware emoties staat. Vaak gaat er een soort deemoedigheid van uit, vergis je echter niet, even zo vaak valt er een hoop blijdschap te bekennen. Al dan niet met een lach gebracht.
Zonder Poespas
The Low Anthem is zo’n band bij wie de country en folk in goede handen zijn. Deze band uit het Noord-Westen van the States (Rhode Island) brengt muziek zonder poespas; puur en onverwoestbaar. Van het album ‘Smart Flesh’ maakt het niet zoveel uit wanneer het is uit gegeven. Of dat in een vinyl verleden is, het (veelal) digitale nu of wie weet wat voor toekomst. Ook als houthakkershemden niet in de mode zijn heeft een album als deze bestaansrecht!
‘Smart Flesh’ beweegt zich van ingetogenheid en bezinning tot uitbundigheid. Die laatste kenmerken vinden we terug in nummers als ‘Boeing 737’ en ‘Hey All You Hippies’ (toch niet geheel tijdloos…). Ze bevinden zich respectievelijk op 1/3 en 2/3 van dit album. Dit gegeven zegt iets over het album als geheel. van eentonigheid is geen sprake, er lijkt een logische en daarmee attractieve volgorde te zijn.
Fabriekshal
Zou je dit album zonder uptempo nummers niet overleven? Nou… Het zou toch wel een droevig geheel zijn. Neemt niet weg dat van het meer ingetogen werk op dit album misschien wel de meeste schoonheid uit gaat! In ieder geval treffen we hier een liefde voor muziek en puurheid aan die de ziel weet te roeren. Songs zijn in melodie niet direct complex te noemen, toch zijn ze van een onmetelijke rijkdom. Je hoeft geen fijn gehoor te hebben om die te ontwaren, een moment van pure aandacht is voldoende -en eigenlijk ook verplicht.
Voor de opnames van ‘Smart Flesh’ doken de Amerikanen een lege fabriekshal in. Een hal die je terughoort op dit album in de vorm van hoorbare afstand en vertraging. Soms is te horen hoe bijvoorbeeld zanger Ben Knox Miller duidelijk meer afstand heeft tot de microfoon en in overduidelijk grote ruimte zijn stem aan het verheffen is. Dan weer zit hij duidelijk dichter bij de microfoon maar is de begeleiding van de banjo heerlijk aan het wegsterven in de ruimte.
Harmoniums
Het is een veilige veronderstelling dat de fabriekshal een zeer grote stempel drukt op het geluid in zijn geheel van ‘Smart Flesh’. Wat het album waarachtig groots maakt zijn de zeer muzikaal onderlegde creatieve bandleden. Zij brachten een mondharp, een zingende zaag, een stylofoon en drie antieke (door de band zelf gerestaureerde) harmoniums (ook wel bekend als traporgel) met zich mee. Om daar naar te kunnen luisteren is een feest op zich!
Met ‘Smart Flesh’ levert The Low Anthem een overwegend stemmig album af, toch kan het album worden ervaren als een muzikaal feest waarin schoonheid centraal staat. Sterker nog, wie door dit album niet wordt geraakt moet bij zichzelf te raden gaan hoe het met zijn of haar muzikale ziel is gesteld.
« Review: Vampillia – Alchemic Heart | Listen: Dry The River – New Ceremony »Dit artikel is geplaatst op 25 - 02 - 2011 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine