Review: The Dears – Degeneration Street

« Video: Radiohead – Lotus Flower | Review: Harry’s Gym – What Was Ours, Can’t Be Yours »

In 2008 wisten The Dears ondergetekende te raken met ‘Missiles’. Een album dat zich ook na het schrijven van een weloverwogen recensie nog vele malen dankbaar liet beluisteren, er viel immers zo veel op te ontdekken. Nu is het de beurt aan een nieuw album: ‘Degeneration Street’.

Gehypnotiseerd

Als voorbode van Degenration Street dook eind 2010 ineens een video’tje op waarop de The Dears te zien en te beluisteren waren met nieuw materiaal. Indrukwekkend was het, The Dears lieten met ‘Omega Dog’ zien dat ze live hun mannetje staan, dat ze heerlijk weten te freaken en het publiek in een gelukzalige gehypnotiseerde toestand weten te brengen.

Met die live registratie in het achterhoofd valt de studioversie van ‘Omega Dog’, het eerste nummer op dit album, toch een beetje tegen. In plaats van een lekker losse sessie, moeten we het doen met een ietwat over geproduceerde, netjes ingekleurde versie. Een schrale troost: het went…

The bigger man

Om van Degeneration Street te kunnen genieten moet je ‘the bigger man’ zijn. Het is namelijk zaak deze hardwerkende band te vergeven dat ze een beetje aandoen als een kruising van Radiohead ten tijde van ‘OK Computer’ en Pink Floyd ten tijde van ‘Dark Side Of The Moon’. Soms is het zoeken om de eigenheid van The Dears, hoe geniaal een nummer als ‘Galactic Tides’ dan ook in elkaar mag steken. Zei je David Bowie? Inderdaad, deze maakt onmiskenbaar deel uit van een rijtje muzikanten door wie The Dears beïnvloedt zijn….

Maar ook als we The Dears’ ware gezicht zien, betekent dat nog niet perse enkel louterende woorden. Het grootste manko zit ‘m bij zanger Murray Lightburn. Zolang hij compact zingt is er niks aan de hand, hij heeft echter de onhebbelijke eigenschap zich te bedien van veel lange uithalen. Dit werkt op de zenuwen, ware het niet dat er veel goeds tegenover staat!

Onderhoudend Gesprek

Tegenover alle aanmerkingen staat de onmetelijke rijkdom die The Dears graag met zijn luisteraars deelt. ‘Degeneration Street’ kenmerkt zich als een typisch The Dears album door zijn gelaagdheid en verzorgdheid. Dit album beluisteren is als een onderhoudend gesprek waar je kennis aan over houdt en bovenal een heel goed gevoel!

Het is zaak boven de natuurlijke neiging te gaan staan om al te veel te gaan associëren, dan blijft hoofdzakelijk het genieten over. ‘Degeneratrion Street’ kent zo zijn ergernissen, het album bevat ook een aantal pareltjes vanjewelste.

Degeneration Street by The Dears

« Video: Radiohead – Lotus Flower | Review: Harry’s Gym – What Was Ours, Can’t Be Yours »