Review: Swahili Blonde – Man Meat

« Review: Triggerfinger – All This Dancing Around | Ekaya’s Shorties: Arcade Fire, Dr. Dog en Johny »

De werkelijke spil van Swahili Blonde is Nicole Turley (Weave). Toch zullen de meeste belletjes gaan rinkelen wanneer verteld wordt dat niemand minder dan John Frusciante (juist, RHCP) de gitaarpartijen op ‘Man Meat’ voor zijn rekening heeft genomen. Ook leuk: John Taylor (Duran Duran) speelt een partijtje bas mee!

Om te kunnen illustreren hoe ‘Man Meat’ klinkt moeten we ons verdiepen in de ontstaansgeschiedenis van deze band uit Los Angelos. Die begint met Nicole Turley in een kamer vol instrumenten waarvan ze eigenlijk niet weet hoe ze ze moet gebruiken. Ze gaat er mee in de weer en na een aantal nachten, weet ze nog steeds niet hoe de instrumenten werken. Wel is ze zeer tevreden over de onconventionele composities en geluiden die ze heeft weten te produceren. Het zijn deze composities die de basis vormen voor ‘Man Meat’.

Exotisch

‘Man Meat’ is een exotisch aandoend geheel. Zowel op het gebied van zang als ritmiek doet het aan alsof de basis gezocht moet worden diep in de binnenlanden van Afrika. De ietwat psychedelische inslag die daar aan wordt toegevoegd maakt dat het zo de rituele muziek zou kunnen van zijn van een vaag Caribisch geloof; Even swingend als bezwerend.

Neem je ook de toevoeging van elektronische instrumenten mee, dan is het niet meer dan logisch dat het uitgerekend een band uit LA is, die dit soort experimentele, ietwat zweverige muziek voortbrengt. Hebben we hier van doen met neo-hippies?

Eigenzinnige humor

Hoewel ietwat eclectisch, is ‘Man Meat’ een album dat zich redelijk gemakkelijk laat beluisteren. Je wordt als luisteraar even je comfort zone uitgedreven, maar heb je eenmaal de juiste mindset te pakken (open en niet te zwaar op de hand) dan blijkt dit album muzikaal zeer rijk te zijn, met een gezonde dosis eigenzinnige humor op de koop toe. Funky en groovy maar vooral ook experimenteel.

Toegegeven, zoals vaak het geval is met meer experimentele muziek, wordt er op sommige thema’s misschien wat te ver doorgegaan. Turley zingt ietwat zeurderig. Redelijk monotome ritmische partijen gemengd met haar lang uitgerekte vocalen, kunnen op de zenuwen werken.

Frusciante

De rol van Frusciante op ‘Man Meat’? Laten we zeggen dat onconventioneel en eigenzinnig deze man goed staat. Hij gaat moeiteloos op in de mix van Turley maar zet ook een flinke stempel neer. Zijn stijl van spelen is zeer herkenbaar maar gepast. Een welkome toevoeging die heel soms tot extatische momenten leidt.

Speel ‘Man Meat’ niet af tijdens momenten waarbij grote concentratie is vereist. Swahili Blonde zal je dan op je zenuwen gaan werken. Luister er naar wanneer je open staat voor muzikale verruiming. Een spannende exotische trip zal dan je beloning zijn!

« Review: Triggerfinger – All This Dancing Around | Ekaya’s Shorties: Arcade Fire, Dr. Dog en Johny »