Review: Suarez РLind̩ Cideur

« Review: Polock – Getting Down From The Trees | Listen: The Chemical Brothers – Container Park »

Sommige albums blijven maanden op de plank liggen, om dan ineens onder ladingen stof tevoorschijn te komen. Ze dienen zich als het ware aan, omdat er over ze geschreven moet worden! In het geval van ‘Lindé Cideur’ van de Belgische band Suarez is de reden duidelijk: de lente dient zich aan!

Misplaatst

‘Lindé Cideur’ kwam uit in oktober 2010. Een rare timing. De zomer is dan toch echt ten einde, de mensen hebben dan toch zoveel meer aan diepgravende muziek, liefst met een zonnige inslag. Kom in die dagen aan met een band met een zonovergoten geluid en men zal je beschouwen als iemand die tijdens een herfststorm zijn barbecue op gaat stoken; misplaatst, ofschoon dat natuurlijk heerlijk kan zijn.

Een Franstalige Belgische band die zijn roots in Madagaskar heeft, dat is Suarez. Je kunt dus op je klompen aanvoelen dat we hier met ietwat exotische muziek van doen hebben. Dat plus het feit dat het Belgisch is. Mag dat als een waarborg voor kwaliteit gelden? Bijna zou je zeggen van wel. Echter, er bestaat ook zoiets wat je zou kunnen benoemen als Belgische bescheidenheid, muzikanten als Gabriel Rios en Fixkes hebben het ook en het kenmerkt zich door een overvloed aan subtiliteit en een lijzige zang. U zei Bart Peeters? Jawel, ook hij…

Belgisch

Die Belgische bescheidenheid is eerbaar, maar staat muzikaal genot nu en dan ook wel in de weg. Daarbij, het hoeft ook helemaal niet, er zijn genoeg Tom Barmannen die hun ziel en zaligheid in de microfoon leggen zonder zich daarbij in te houden. Zij zouden hun landgenoten bij de lurven moeten grijpen om hetzelfde te doen, het zou Suarez in ieder geval naar een hoger plan kunnen tillen.

‘Lindé Cideur’ is een album dat zich uitstekend leent voor lome warme dagen, maar dan ook alleen omdat het voortkabbelt als een beekje. Om dat te ervaren kan men ook de Ardennen intrekken en zijn oor te luisteren leggen in het natuurschoon. Het blijft allemaal wat onderhuids bij deze band, alsof we hier te maken hebben met een verzameling slaapliedjes.

Lullabies

Het had zoveel beter kunnen zijn! Was er meer voluit gezongen dan had dit album zoveel meer impact kunnen maken! De muzikale begeleiding lijkt het te willen maar houdt zich op de beslissende momenten toch in. Jammer, want de rijkdom die Suarez te bieden heeft laat zich simpelweg niet zien! Simpelweg om de reden dat de band zich lijkt te willen beperken tot het zingen van lullabies. Hallo, dat hebben we met drie songs wel gehad!

Toch, ‘Lindé Cideur’ zal de aanstaande lente en zomer nog wel eens over de speakers van ondergetekende te horen zijn. Men kan er heerlijk op wegdromen, naar verre landen waar de zon aanhoudend schijnt en het leven zich een versnelling lager afspeelt. Suarez maakt het soort muziek waar niemand boos op kan worden, dat maakt het in al zijn lijzigheid het perfecte album voor een zomers feest, waar het vooral de sociale interactie is die er toe doet.

« Review: Polock – Getting Down From The Trees | Listen: The Chemical Brothers – Container Park »