Review: Paceshifters – One For The Road

« Review: Nina Kinert – Red Leader Dream | Video: Klaxons – Twin Flames »

Laat je niet op het verkeerde been zetten door de jeugdige leeftijd van Paceshifters, deze Overijsselse heren weten hoe ze een potje stevig moeten rocken! Hun debuutalbum ‘One For The Road’ spoedt non stop in de hoogste versnelling voort!

Enthousiasme

De speakers van je soundset dienen flink hard te worden afgesteld. Een stevige stoel met flinke leuningen (om je aan vast te houden) is geen overbodige luxe. Wie One For The Road eenmaal heeft beluistert kan niet anders dan ontstelt achter blijven. Zo’n massieve bak snerpende rock gaat niemand in de koude kleren zitten.

De eerste indruk die deze jonge band weet neer te zetten is een goede. Punten voor oprechtheid, een hoop lol en weten wat rocken is zijn binnen! Het kan niet anders of deze band kan een flinke zaal bespelen, er een waar feestje van maken.

Simpel

Wie vaker naar ‘One For The Road’ gaat luisteren loopt het gevaar dat enthousiasme van die eerste indruk kwijt te raken. Bij Paceshifters is het geval: het is wat het is. Een positieve uitleg die je daar aan kunt geven is dat dit album puur is. Een iets kritischer oordeel zou zijn dat het album wat simpel is.

Er zit weinig diversiteit in de verschillende nummers. Het tempo mag snel zijn, ook dat wordt monotoom. Bas, gitaar en drums leveren weliswaar de basis voor een goede rockband, zij vormen tevens een uitdaging. Het gaat erom wat de bandleden er mee doen. Bij Paceshifters is het credo: rocken alsof het punk betreft, flink de beuk erin, snerpende zang. Dat is het. Creativiteit en de drang om er daadwerkelijk uit te springen ontbreekt.

Toekomst

Veel gezapiger kan het niet worden gebracht: de jeugd heeft de toekomst. ‘One For The Road’ is een waarschuwing aan iedereen dat Paceshifters eraan komt. Niemand die ze nog zal tegenhouden!

De band heeft als benzine een onuitputtelijke tank enthousiasme. Het kan niet anders of dit trio zet koers naar nog beter rock, met hopelijk iets meer creativiteit.

« Review: Nina Kinert – Red Leader Dream | Video: Klaxons – Twin Flames »