Review: Okkervil River – I Am Very Far

« Listen: David Bazan – Wolves At The Door | Review: Rodney DeCroo – Queen Mary Trash »

Okkervil River, had je tot nu toe nog nooit van de band gehoord, dan mag dat jammer heten maar geen schande. De band is al sinds 1998 verdienstelijk aan het musiceren wat in 2008 bijvoorbeeld resulteerde in ‘The Stand Ins’, een uitnodigend folk-rock album die reden genoeg was de band scherp in de gaten te houden.

Verwachtingen

Nieuw werk is dan eindelijk hier en wel in de vorm van ‘I Am Very Far’. Een album dat werd voorafgegaan door single ‘Wake And Be Fine’. Op basis van die single is het in ieder geval een album om hoge verwachtingen van te hebben. Wauw, wat een overweldigende schoonheid!

Niet alleen hoor je bij ‘Wake And Be Fine’ een indie band die op de toppen van zijn kunnen presteert, daar bovenop is er ook nog eens op hoog niveau gearrangeerd; de band heeft zich versterkt met een hele aardige hoeveelheid strijkers en ook de piano misstaat bepaald niet in het geheel.

Al goed, er bestaat zo iets als teveel instrumenteren. Al te veel viool toevoegen zodat songs mierzoet worden en al te veel uit hun verband worden gerukt. Stuitend wordt het, als complete orkesten besluiten te hoereren met alternatieve bands. Overkill, nergens goed voor, moet je niet willen! Menig Metallica fan voelde zich welhaast aangerand toen hij zijn helden de buhne op zag gaan met toch al commercieel veel te uitgemolken nummers onder begeleiding van de San Fran Sisco Symphony Orchestra. Zo zijn er vele voorbeelden te noemen, ze staan echter compleet los van wat Okkervil River met ‘I Am Very Far’ laat horen.

Artistiek Zelfvertrouwen

‘I Am Very Far’ lijkt te zijn geschreven om er vooral met een veelvoud aan muzikanten aan te werken, om er ook maar flink wat geweld uit de klassieke hoek aan toe te voegen. Het is nimmer storend, nooit zal het er te dik bovenop liggen. Okkervil River laat zien hoe de balans moet zijn!

Er lijkt met veel gevoel maar ook met rede te zijn geomponeerd. Wie de band al kende zou misschien voornamelijk vlotte, pakkende songs verwachten. Okkervil River brengt die songs dan ook, alleen dan wel met de insteek op artistiek niveau ook hoge ogen te gooien.

Wie vooraf aan ‘I Am Very Far’ enkel ‘Wake And Be Fine’ ls referentie heeft zal door dit album nog wel verrast worden. Zeker, het album opent met ‘The Valley’ nog wel enigszins theatraal en ook een song als ‘Rider’ is redelijk in te passen in de koers van de eerste single. De meerderheid echter is net iets bescheidener van opzet, meer richting de pop zo je wil.

Gek is dat niet, vlotte en onderhoudende songs, dat is het terrein waarop Okkervil zich immers al jaren thuis voelt. Nu lijkt het alleen of de Texanen een verschil willen maken, de muzikale kop boven het maaiveld wil uitsteken, het is alsof deband ineens blaakt van artistiek zelfvertrouwen.

Verplichte kost

Door met een nieuwe, orkestrale insteek te zijn begonnen, lijkt de band er niet meer in te slagen om meebrullers als ‘Lost Coastlines’ (‘The Stand Ins’) te produceren. Ofschoon de songs op ‘I Am Very Far’ toch heus niet heel hoogdrempelig zijn, liggen ze misschien net iets minder makkelijk in het gehoor dan voorgaand werk.

Anno 2011 is het niet meer jammer te noemen als je nog nooit van Okkervil River hebt gehoord, het mag gerust een schande heten! Hier is een band die ongeremd het beste van zichzelf weet te geven en daarmee op zeer hoog niveau presteert. ‘I Am Very Far’ mag gerekend worden tot de verplichte kost van 2011. Verdomd lekkere verplichte kost!

« Listen: David Bazan – Wolves At The Door | Review: Rodney DeCroo – Queen Mary Trash »