Review: New York Dolls – Dancing Backward In High Heels

« Video: Alcoholic Faith Mission – Legacy | Listen: The Wilderness Of Manitoba – November »

Bij oude mensen gaat alles hangen, dat weet je. Smakelijk is dat niet. Niemand wil vlees dat over datum is. Het schoonheidsideaal is strak en blakend. Niet uitgelubberd en verlopen. Muziek moet immers een beetje sex uitstralen, geen bejaardengymnastiek!

Vooroordelen

Bij oude muzikanten is het nog minder smakelijk dan bij reguliere bejaarden. Bierbuiken modderen over strakke lederen broeken. Tatoeages doen nog het meest denken aan vergeten olierampen. Stembanden zijn onherstelbaar beschadigd. Met een laatste rest geluid lijken ze te willen zeggen dat in hun tijd de beste muziek werd gemaakt. Wat ze in werkelijkheid zeggen is dat hun tijd geweest is; voorgoed opgenomen in de annalen van Oor’s popencyclopedie.

Is het dan vreemd dat, wanneer er een cd’tje van New York Dolls op de deurmat valt, de eerste reactie is om het toch maar direct veilig en uit het zicht op te bergen? Hallo, deze band beleefde zijn hoogtijdagen in de jaren ’70 en ’80!

Ondergetekende heeft het als een oude zakdoek opgepakt en in een donker hoekje op zijn zolder verstopt. Uit bescherming voor al wat hem lief was; vriendin, kind en kat. Geen levend wezen verdient het met zo’n aanstootgevende hoeveelheid vergankelijkheid te worden geconfronteerd. Tja, vooroordelen…

Meevaller

Uiteindelijk, uit respect voor de ouderdom, belandde ‘Dancing Backward In High Heels’, het laatste teken van leven van New York Dolls, toch in de iTunes bibliotheek. Klaar voor het ergste werd de playknop ingedrukt, het lichaam in een houding die wordt aangeraden voor als het vliegtuig waarin je zit dreigt neer te storten.

Dan, een verrassing: Dit album is best vermakelijk!

New York Dolls is er met ‘Dancing Backward In High Heels’ in geslaagd zijn vele jaren van bestaan met waardigheid te dragen, en als zodoende ook te musiceren. Punk kun je het niet meer noemen, eerder een soort rock die in de verte doet denken aan werk van The Rolling Stones. Het is rock maar dan wel van een redelijk soft soort. En ja, David Roger Johansen’ stem is duidelijk die van een oude knar, storend is het niet. Hij weet respect af te dwingen.

De songs op dit album geven blijk van ervaring maar ook van een zekere levenslust. New York Dolls lijkt niet in het verleden te leven en zichzelf te herhalen, er wordt een duidelijke gooi gedaan naar vernieuwend werk. Niet zonder succes, voor zover mogelijk klinken New York Dolls verrassend catchy. Al goed; een titel als ‘I’m so fabulous’ werkt nogal op de lachspieren, die tijd ligt immers voorgoed begraven onder scheepsladingen drank en coke.

Waardigheid

Nummers als ‘Fool For You Baby’ (video) en ‘Kids Like You’ werpen zichzelf al snel op als de favorieten van ‘Dancing Backward In High Heels’. Het zijn deze songs die representatief zijn voor de huidige status van ‘New York Dolls’; Oud maar levend. De nummers getuigen van een hoop geschiedenis, ze worden vertolkt met een zekere hoeveelheid lef. De band toont zichzelf als volwassen, het grootste deel van het leven is achter de rug, dat betekent niet dat er niks meer in het verschiet zou liggen.

‘Dancing Backward In High Heels’ is een waardig album. Respect!

« Video: Alcoholic Faith Mission – Legacy | Listen: The Wilderness Of Manitoba – November »