Review: New Politics – New Politics

« Hot Video Alert: Male Bonding – Weird Feelings | Review: Bloom – All That Is »

Het zou een goede quizvraag kunnen zijn: welke bands hoor je terug in de muziek van New Politics? Het antwoord: Nirvana, Weezer, Muse, Linkin’ Park, Pavement en nog een licht politiek accent afkomstig van Rage Against The Machine… Eigenlijk alles wat in de jaren ’90 alternatief, cool en/of succesvol was. Met de band New Politics heeft Sony Music een succesformule in huis gehaald.

Oei, Sony en succesformules, en dat dan in een recensie op een indie minded e-zine. Staat garant voor het ophoesten van een flinke portie gal.

Om eerlijk te zijn: dat was de eerste ingeving; lekker op commerciële muziek afgeven – heerlijk!

Alleen… Je gaat een album niet recenseren zonder hem te hebben geluisterd! En dan: ondergetekende had het album zelf ontdekt…

Het is moeilijk om negatief te schrijven over deze van origine (thans in VS woonachtige) Deense band. Wie naar hun debuutalbum New Politics luistert zal niet om de grote hoeveelheid positieve energie heen kunnen. Daar ligt dan ook de grote kracht van deze band: oprecht enthousiasme. Wat misschien overkomt als een (bedachte) succesformule, klinkt maar al te lekker in de oren. Zeker als je muzikaal groot bent geworden in de jaren ’90 zul je een beetje blij worden als je New Politics te horen krijgt.

Muzikaal is het niet vernieuwend te noemen en al helemaal niet bijzonder. Er is de gitaar met voornamelijk een hoop (technisch redelijk te behappen) akkoorden werk. Er is de synthaziser die zijn best doet om virtuose Muse-achtige toonladders neer te zetten in veel te weinig tijd. Het drumwerk is redelijk recht op en neer (maar niet onverdienstelijk). De zang, tja de zang… Vocaal worden wij luisteraars getrakteerd op de vele facetten die binnen het spectrum vallen van Kurt Cobain (Nirvana – u weet wel…) en Matthew Bellamy (Muse).

Eigenlijk kunnen we New Politics maar het best omschrijven als een lekkere snack. Geen Mac of Burger Koning snack natuurlijk, maar een ambachtelijk bereidde! Het is gemaakt van slachtafval vanuit de jaren ’90; de smaak is bekend en misschien wat over datum. Toch, het is met overduidelijk veel liefde in elkaar gezet, en daarom zingen we met z’n allen uit volle borst gewoon mee: “Yeah, yeah yeah…”

« Hot Video Alert: Male Bonding – Weird Feelings | Review: Bloom – All That Is »