Review: John Watts – More Than Music

« Listen: Sufjan Stevens – The Age Of Adz | Review: Chickenhawk – Modern Bodies »

John Watts is meer dan alleen muzikant. Hij is een zeer creatief, maatschappelijk bewogen mens. Naast albums die miljoenen malen over de toonbank vlogen schrijft hij en is hij beeldhouwer.

Bij Ekaya beperken we ons zoveel mogelijk tot de muziek. In het geval van Watts is dat overigens geen beperking. De man sleept een flinke koffer muziekgeschiedenis met zich mee. De Brit was de voorman van Fischer-Z, een band die operatief was in de jaren ’70 en ’80. Deze band ken je misschien van een nummer als The Worker.

Na het uiteenvallen van Fischer-Z is Watts, tot de dag van vandaag, solo doorgegaan met het maken van muziek. Kenmerkend daarbij is dat zijn politieke bewogenheid altijd doorklinkt in zijn songs maar dat zijn muziek allerminst zwaar op de hand is. John Watts beschikt over een groot gevoel voor humor, en in zijn laatste album ‘More Than Music’ klinkt dat goed door.

‘More Than Music’ is een zeer compleet album. Over het algemeen neigt het lichtelijk naar het bombastische. Het is rock, maar dan wel zeer theatraal en rijk.

Het theatrale merk je vooral in de manier waarop Watts zijn teksten ingezongen heeft. Er is veel ruimte voor het overbrengen van uitvergrote gemoedstoestanden. John Watts komt soms over als een manische clown, het volgende moment lijkt hij een wat al te bevlogen anarchist. Naarmate het album vordert wordt dit geleidelijk iets milder, toch, de toon is gezet.

De rijkdom van de muziek zit hem in het feit dat Watts niet direct lijkt te geloven in less is more. Een nummer als ‘Delicate’ (video) barst welhaast uit zijn voegen zo mudvol blazers en strijkers zit het. Gelukkig zijn nummers als ‘Perfect Timing’ en ‘The Greatest Gift’ iets rustiger van aard, al lijkt Watts zich daar toch geforceerd in te houden. Het lijkt erop alsof Watts er het meeste genoegen in schept om zo uitbundig mogelijk te musiceren. Dat gebeurt op ‘More Than Music’ maar al te veel.

‘More Than Music’ is een zeer uitbundig muzikaal feest. Muziek die men live moet ervaren met daarbij heel veel bier om dan heel luid mee te zingen. We mogen van geluk spreken dat Watts de moeite heeft genomen af en toe wat gas terug te nemen, anders was er waarschijnlijk sprake geweest van overkill. Een zeer kwalitatief album van een muzikant met de nodige ervaring en meerdere disciplines op de koop toe.

« Listen: Sufjan Stevens – The Age Of Adz | Review: Chickenhawk – Modern Bodies »