Review: Grasscut – 1 Inch ½ Mile

« Review: Venice Is Sinking – Sand & Lines | Review: Menomena – Mines »

Grasscut is breakbeats plus violen, een vrijpartij tussen mechanica en atmosfeer. Grasscut is de prijs winnende filmmuziek componist Andrew Phillips. Grasscut is Marcus O’Dair, contrabassist en toetsenist. Grasscut is spannend!

Het debuutalbum van het uit Engeland afkomstige Grasscut (onthoud die naam!) heet ‘1 Inch/ ½ Mile’. Een album vol contrast. Een psychedelisch album ook. Je wordt als luisteraar onderworpen aan een hoop freaky geluid. Er zijn de bliepjes, de stuk gereten samples, de jankende gitaren… Dan weer is er zuiver pianogeluid, viool of contrabas. Beter nog, vaak is er een combinatie van alles. Grasscut is niks te gek.

‘1 Inch/ ½ Mile’ verbeeld een aantal Britse landschappen in geluid. Begin 2010 kwam de single ‘High Down’ uit, dit nummer gaat over het natuurgebied Sussex South Downs. Het nummer ‘Meltwater’ gaat over de bergen in Noord-Wales. Wat kun je met deze informatie? Wel nu, dit album is een trip, even afwisselend als het Britse landschap. Of het esthetisch diezelfde natuur evenaart is een tweede.

Natuur kan overweldigend zijn. Als mens kun je je er klein tussen voelen. ‘1 Inch/ ½ Mile’ doet veel, maar nooit word je overweldigd. Dit album is op een andere manier indrukwekkend. Het is verrassend. Neem het nummer ‘Muppet’. Het is bijna hilarisch hoe dit nummer maar al te noisy en freaky begint, om uiteindelijk te eindigen met een samenzang zoals je die van een stel monniken verwacht.

Het best kan je ‘1 Inch/ ½ Mile’ omschrijven als een psychedelische landkaart van Groot Brittannië. Niks staat vast, niks is wat het lijkt. Dit album is daarom nog het meest geschikt voor muzikale avonturiers. Mensen die met hun headphones op, van een typische Ninja Tune plaat kunnen genieten. Mensen die er van genieten om uit hun muzikale comfort zone te worden gehaald.

Grasscut weet te verrassen en op geheel eigen wijze te vermaken. Niet voor iedereen even makkelijk te behappen want freaky. Een verzameling verrassende combinaties die je oren waarschijnlijk nog nooit eerder hebben gehoord.

« Review: Venice Is Sinking – Sand & Lines | Review: Menomena – Mines »