Review: Funkerman – House For All

« Video: The Love Language – Heart To Tell | Review: Triggerfinger – All This Dancing Around »

Bredaënaar Ardie van Beek timmert als Funkerman behoorlijk stevig aan de weg. De man heeft veel talent voor het vak van DJ en producer, het lijkt slechts een kwestie van tijd voor hij iemand als Armin Van Buuren van de troon stoot als wereld’s beste DJ.

Toch zal hier niet enkel de loftrompet worden gestoken als het aankomt op het nieuwste album van Funkerman: ‘House For All’. De reden daarvoor zit ‘m eigenlijk al in de titel van dit album. House voor ons allemaal, is dat niet wat teveel gevraagd? Loop je niet altijd het gevaar dat, als je iedereen tevreden wilt stellen, je uiteindelijk niemand tevreden stelt?

Brede Opzet

‘House For All’ lijkt door zijn brede opzet vooral een plaat voor de weinig kritische meute die zich bij toeval op de dansvloer ophoudt. Niet dat de muziek van Funkerman oppervlakkig is. Funkerman brengt alleen een paar nummers die even zo goed op de albums van andere willekeurige DJ/producers hadden kunnen staan. Ze doen erg lichtvoetig, en cliché aan. Dit komt vooral door de toevoeging van erg vlakke, zielloze, vocalen.

Album-opener ‘Alone (Featuring I-Fan)’ is zo’n oppervlakkig nummer, evenals ‘Automatic (Featuring Shermanology)’. Songs als deze doen afbreuk aan de kwaliteit die Funkerman wel degelijk biedt. Ofschoon deze songs technisch sterk in elkaar steken, brengen ze toch sterk een Been there, done that gevoel teweeg. Beter was het geweest om bijvoorbeeld de vocalen nu en dan achterwege te laten en meer de nadruk te leggen op deear candy. Een hoop elektronische piano had wat dat aangaat ook weg gemogen…

Fijnproevers

‘House For All’ had het in zich gehad een geweldig album te zijn voor een selecte groep fijnproevers. Het is vooral die groep die dit album allicht net iets minder aansprekend zal vinden, omdat de aanpak soms eenvoudig weg te mainstream is.

De grote kracht van Funkerman komt naar voren wanneer hij de iets minder rooskleurige gebieden van de house binnen treed. Daar waar funk en hiphop samen komen en de beats net iets meer sluimering worden. Daar waar de muziek niet lijkt te zijn gemaakt om te scoren, maar vanuit artistieke vrijheid.

Bij een nummer als ‘A Place They Call The Heart (Featuring Jay Colin)’ is het juichen geblazen om de poëtische inslag, en een sound die groots vakmanschap verraadt. Een nummer als ‘Jumparoundsound (Featuring MC Gee & Jay Colin)’ zou voor de 50 ct’s van deze wereld als voorbeeld moeten dienen hoe ze zich muzikaal zouden kunnen vernieuwen.

House For A Few

Erg benieuwd hoe ‘House For A Few’ zou klinken. Voor de fijnproever zogezegd. Alles wijst er namelijk op dat Funkerman een soortgelijk niveau zou kunnen bereiken als (noem eens een grootheid…)Funki Porcini, moet hij alleen wel even van de gebaande paden af. Een ander voorbeeld is bijvoorbeeld Deadmau5, zeer eigenzinnige, authentieke house en toch ook nog bescheiden hits hier en daar.

‘House For All’ lijkt de grote fout te begaan er te willen zijn voor een te groot publiek. Dit gaat ten koste van het geheel, het niveau is er, maar wordt niet altijd gehoord.

« Video: The Love Language – Heart To Tell | Review: Triggerfinger – All This Dancing Around »