Review: Dishking – Sell Yourself In Gold

« Hot Video Alert: Arctic Monkeys – My Propellor | Review: Booka Shade – More »

Zanger Jason de Laat, alias Dishking, heeft een missie die luidt: ‘Sell yourself in Gold’. Een puik voornemen wat mij betreft. Maar of dat met zijn tweede album met bovenstaande titel helemaal slaagt is een tweede.

Blues

Dishking trok vorig jaar de aandacht met zijn dansbare rock-’n-roll nummer ‘Work This Thang’ met bijbehorende stomende clip. Een jaar na het verschijnen van zijn debuutalbum ‘The Power Of A Loaded Gun staat hij nu alweer met zijn tweede worp genaamd ‘Sell yourself in gold’.

Dishking gaat met dit album verder op de gekozen muzikale weg en brengt ons meer donkere rock-‘n-roll met een oer-Amerikaanse inslag. De liefde voor de roots van blues, country en daarmee de rock-‘n-roll uit het gouden tijdperk de jaren vijftig en zestig is duidelijk.

Whiskey-stem

Dit wil overigens niet zeggen dat het album gedateerd overkomt, want Dishking maakt er wel iets eigentijds van. Er staan een aantal sterke nummers op de plaat, waarbij de donkere whiskey-stem van Jason en de gekozen sfeer goed uit de verf komen. Dit zijn wat mij betreft vooral opener ‘Backdoor Loveman’ en het groovende ‘Hands on’.

Helaas bekruipt mij bij het beluisteren van het album het gevoel dat er meer uitgehaald had kunnen worden. Het album kabbelt vooral tijdens de tweede helft iets te rustig voort en er zitten nummers bij die wat mij betreft achterwege hadden mogen blijven.

Kane-niveau

Dit zijn helaas voor Dishking de meer ‘gevoelige’ nummers. Ik trek dit soort nummers meestal niet goed van Nederlandse artiesten. Het overstijgt bijna nooit het Kane-niveau. Dat wil zeggen dat men semi-diepzinnige Engelse teksten declameert die het clichématige niet overstijgen. Neem de nummers ‘Solid Ground’ en ‘Break that fall’. Dit laatste nummer klinkt in het begin hier en daar zelfs vals, of de teksten en zanglijnen komen niet lekker uit.

Het probleem is dat je doordat de nummers zo rustig zijn, je met je neus (of oren?) op deze aspecten gedrukt wordt. Niet iedereen kan goed uit de voeten met ingetogen nummers waar de tekst in perfecte samenhang moet zijn met de zanglijnen. Door een goede groove en welluidende gitaren vermijd je in ieder geval deze valkuil.

Stuwende en rockende nummers

Dishking, je kunt je beter richten op de stuwende en rockende nummers. Daar valt meer ‘gold’ te halen volgens mij.

« Hot Video Alert: Arctic Monkeys – My Propellor | Review: Booka Shade – More »