Review: Crippled Black Phoenix – I, Vigilante

« Review: Asylum On The Hill – Passage To The Puzzle Factory | Review: Kelley Stoltz – To Dreamers »

Verwacht hier niet te veel uitleg over de band Crippled Black Phoenix. De bandleden zijn afkomstig van andere grote bands (Iron Monkey, Gonga, Mogwai, Electric Wizard) en allen woonachtig in de UK. Voila, de muziek zal verder spreken!

‘I, Vigilante’ is een episch album. Verhalend, zonder de ambitie die verhalen in 3 minuten durende catchy songs te proppen. Slechts 1 nummer is kort en catchy te noemen: ‘Burning Bridges’. Dit nummer zit in de hoek van de gospel en de pop, een beetje a la Mama’s & Papa’s. Humor wellicht, sterk contrasterend met de rest van het album in ieder geval.

Met gospel heeft ‘I, Vigliante’ namelijk niks van doen! Dit album zoekt de schoonheid in de schemering. Duister of verdorven wordt het nooit, stemmig wel. Laat echter 1 ding duidelijk zijn, mocht dit album je somber maken dan betekent dat enkel dat je blijkbaar niet gelukkig wordt van een enorme hoeveelheid kwaliteit!

Crippled Black Phoenix weet hoe je een nummer uitbouwt! De band is even gemakkelijk bombastisch als bezinnend. Je wilde dynamiek en afwisseling? Deze band zal je overladen!

Dat tijd een relatief begrip is bewijst Crippled Black Phoenix maar eens te meer. Nummers overschrijden met gemak de grens van acht minuten daar waar het voelt alsof je nog maar 2 minuten hebt gehoord.

Zeer indrukwekkend is het hoe op ‘I’ Vigilante’ een zeer euforisch moment kan omslaan in ingetogenheid met een subtiliteit die welhaast ontroerend is. Vervolgens wordt er een nogal melodische maar metal-achtige gitaarsolo ingezet en wonder boven wonder, de schoonheid blijft.

Als er een band is die weet hoe het middels muziek dingen kan zeggen die niet in woorden te bevatten zijn, dan is het Crippled Black Phoenix wel.

Het enige minpunt van het album is een nummer dat er niet echt op thuis past (‘Burning Bridges’). Jammer, deze recensie was anders een grote orgastische uiting van lof geweest. Ondergetekende zat soms met tranen in de ogen te luisteren, zo geraakt was hij door de impact die de muziek maakte.

‘I, Vigilante’ moet je horen!

« Review: Asylum On The Hill – Passage To The Puzzle Factory | Review: Kelley Stoltz – To Dreamers »