Review: Bye Bye Bicycle – Compass

« Listen: Anomie Belle – How Can I Be Sure | Video: The Strokes – Taken For A Fool (Letterman) »

Niks ergers dan albums die niet weten te raken! Van die platen die je na het seizoen weg kunt donderen, op zijn hoogst zijn ze nog goed voor een flinke portie vals sentiment op een bezopen avond. Met enige muzikale waarde heeft dat niks te maken. Dan toch liever de Zweedse band Bye Bye Bicycle. 1 ding staat namelijk vast, dit album bevindt zich niet in het grijze midden.

Zang

Van ‘Compass’ moet je eenvoudig weg wel iets vinden. Neem nou bijvoorbeeld de zang… Die is ronduit ongelukkig! Niet alleen is het Engels ronduit gekleurd door een Zweedse tongval (ergens heeft dat zijn charme nog wel), het is bovenal nogal plomp.

Gevoelig of juist met kracht, het is niet aan de goede man besteed. Hij is als een idol, of iemand met de diagnose X-factor, tussen ware muzikanten; totaal misplaatst!

Nu heeft Bye Bye Bicycle gelukkig meer te bieden dan alleen de ietwat povere vertoning van de voorman. Het is alleen de vraag of men daar nu zo blij van wordt. De sound is behoorlijk jaren ’80; Madness met een vleugje The Cure. Een zeer bepalende factor is een nogal staccato spelende saxofoon. De neiging ontstaat al snel om ‘One Step Beyond’ te scanderen. Retro kun je Bye Bye Bicycle overigens niet noemen. Wel achterhaald.

Piano

Een ander prominent instrument is de piano. Het moet gezegd, dat levert bij vlagen prachtige muziek op. Zeker bij het afsluitende nummer ‘Footsteps’ veroorzaakt de piano de nodige rillingen, tenminste, zolang er niet gezongen wordt. Halverwege dit nummer is er een switch en maakt de piano plaats voor vlot gitaarwerk en drums. Er is zelfs ruimte voor een experimenteel aandoende bovenlaag. Even is er de hoop op meer van hetzelfde, maar nee, het album loopt dan toch echt naar zijn einde.

Is het dan enkel kommer en kwel op ‘Compass’? Nou, er zijn een paar aangename momenten op te noemen, het intro van ‘Kairo’ (geen nightboat to helaas) bijvoorbeeld. Het blijft echter bij een paar hoogtepuntjes die in geen opzicht het geheel naar een hoger plant tillen. Uitgesproken is het album wel, de band produceert een heel eigen sound, helaas kan die eigenheid op deze blog helaas niet op al te veel goedkeuring rekenen.

Een van de betere songs op ‘Compass’: ‘Northpole’

« Listen: Anomie Belle – How Can I Be Sure | Video: The Strokes – Taken For A Fool (Letterman) »