Ontdek Oprechte Muziek!

Review: Black Lips – Arabia Mountain

« Listen: Arctic Monkeys – Suck It And See | Review: Ford & Lopatin – Channel Pressure »

Het geeft niet dat je van garage rock een beetje hoofdpijn krijgt, dat hoort er bij. Bands die garage rock maken is het niet te doen om esthetiek. Subtiliteit is helemaal ver te zoeken. Waar het ze dan wel om te doen is, dat blijft de vraag. Om energie kwijt te kunnen? Lekker puberaal tegendraads kunnen zijn? Indruk maken op meisjes?

Herrie

Feit is dat garagerock laagdrempelig is. Niet in de laatste plaats voor muzikanten. Verdiep je vijf minuten in een willekeurig instrument en je mag meedoen. Ken je een akkoord? Dan heb je een nummer geschreven! Weet je hoe je een gitaar moet vasthouden? Dan kun je optreden!

Als je naar Back Lips nieuwe album ‘Arabia Mountain’ luistert, dan zul je het moeten beamen: garage rock is voor opgeschoten jongelui die toevalligerwijs de beschikking hebben over een overvloed aan tijd. Laten we ook niet vergeten dat ze over instrumenten beschikken waarmee je flink wat herrie kunt maken.

Toch moet er meer zijn, hoe anders kan een band een album produceren dat weet te pakken? ‘Arabia Mountain’ mag dan een plaat zijn die zichzelf je oren door forceert, er zit ook een zekere fun factor aan. Jawel, Black Lips musiceren nu en dan ronduit vals, plomp en onbeholpen, toch weten ze te pakken. Ze eisen als het ware je aandacht op.

The Animals

‘Arabia Mountain’ gaat voortvarend van start met de nummers ‘Family Tee’ en ‘Modern Art’. Er gaat een zekere coolness van deze songs uit, terwijl ze in werkelijkheid vurig en schreeuwerig zijn.

Daarbij, vrijwel alle songs op dit album zijn kort maar krachtig, als luisteraar krijg je de kans niet om je te vervelen. Of het moet al zijn omdat het album zich qua sound niet tot nauwelijks ontwikkelt, wat bij oppervlakkig luisteren al snel leidt tot een brij van houterige gitaren en schelle blazers.

Het is goed om te vermelden dat het album is geproduceerd door Mark Ronson, een Brit die werkte met een grote verscheidenheid aan artiesten en muzikanten waaronder Macy Grey en Amy Winehouse. Ronson kan er voor verantwoordelijk worden gehouden dat Black Lips af en toe wel een beetje aandoet als ‘The Animals’. Het album is daarmee niet alleen bruusk en uitbundig, het doet ook een tikkeltje psychedelisch aan. Als Britse Rock uit de sixties.

Verdieping

Je moet de jongens van Black Lips nageven dat ze binnen het genre van de garage rock toch nog wel voor enige verdieping zorgen. Daar waar de songs op het eerste gezicht een beetje rap, nonchalant en onzorgvuldig in elkaar lijken te zijn gezet, blijkt wel degelijk sprake te zijn van enige artistieke ambitie. Wie weet komt het daardoor dat ‘Arabia Mountain’ zo’n album is geworden dat, mits je het een kans geeft, zich langzaam ontwikkelt in je hoofd. Om het in goed Engels te zeggen: It grows on you!

« Listen: Arctic Monkeys – Suck It And See | Review: Ford & Lopatin – Channel Pressure »