Recensie: The Black Keys – El Camino

« Video: Secret Rendezvous – Paint The Town Red | Audio: Yukon Blonde – Fire // Water »

De jongens van The Black Keys (Dan Auerbach en Patrick Carney) staan nogal in de spotlights de laatste dagen. De blues/rock helden weigeren toestemming te geven om hun zevende album ‘El Camino’ als stream aan te bieden op services zoals Spotify. Hun argumentatie kan samen worden gevat in de stelling dat `de stream deals voordeliger zijn voor de platenlabels dan voor de artiesten zelf´.

Geef ze eens ongelijk. De vraag blijft dan: Is het in deze tijden, waarin de financiële drempel tot mediatoegang lager ligt dan ooit, nog waard om geld te betalen voor dit album? Antwoord: Fucking A!

Verwachtingen

Albumteasers als ‘Lonely Boy’ en ‘Run Right Back’ hadden bij mij de verwachtingen al gevaarlijk hoog gespannen. Ik zeg gevaarlijk omdat jarenlang verschillende (teleurstellende) albumreleases mij hebben geleerd mijn verwachtingen te neutraliseren. Dat is me bij El Camino niet gelukt. Niets verloren want het is een dijk van een album!

Katerkillers en levenslustboosters

Het feit dat Dangermouse (Broken Bells, Gnarls Barkley, Norah Jones) net als de vorige twee albums co-produced is het kersje op de taart. Zijn invloed is groter dan ooit en dit maakt het ook het meest toegankelijke album van The Black Keys. Dat Dangermouse een dikke worstenvinger in de pap heeft hoor je al bij het tweede nummer ‘Dead and Gone’. De kenmerkende belletjes en achtergrond vocals geven het nummer een volle sound. Na deze aanrader is het tijd voor kroonjuweel ‘Gold On The Ceiling’. Rauw, funky en vol energie. Dit nummer zorgt ervoor dat je over je kater heen komt.

Nadat je Mr. Hoofdpijn de deur uit hebt gedanst blijven de volgende nummers stuk voor stuk je dag verbeteren. De eerste helft ‘Little Black Submarines’ geeft je even tijd om op adem te komen. Daarna is het weer tijd voor rock & roll. Als je nummers als ‘Sister’ en ‘Run Right Back’ over je veel te grote headphones ramt lijkt het alsof je met meer vertrouwen en levenslust over straat loopt (try this at home). Sommige nummers zijn beter dan andere maar er is geen enkel nummer dat stoort.

Houdbaarheid

Zoals ook bij het vorige album ´Brothers´ zijn de nummers erg catchy. Wat vaak het geval is bij catchy deuntjes is dat ze snel gaan vervelen. Bij sommige tracks op ´Brothers` was dit het geval. Omdat dit album nog lichter verteerbaar is, vrees ik een beetje voor de houdbaarheid. Houdbaarheid wordt gecreëerd door nummers die bij elke listen iets nieuws brengen. De nummers op El Camino zijn top maar diepere lagen ontbreken. Dit alles gezegd te hebben kan dit album, in de juiste dosering, voor lange tijd je assisteren bij het overwinnen van katers en dipjes.

« Video: Secret Rendezvous – Paint The Town Red | Audio: Yukon Blonde – Fire // Water »