Recensie: Senior Citizens – Verbal Cavalry

« Recensies op de valreep | Recensie: Lonny Ziblat – Songs From The Drawer »

Het voordeel van ouder worden, is dat je rustiger wordt. Dat je het leven wat meer beschouwend beziet. Je leunt achterover in je chesterfield en denkt na over ouder worden en de voor- en nadelen daarvan. En dan maak je er een plaat over. ‘Verbal Cavalry’ noem je die. Anders dan de titel doet vermoeden, een behoorlijk rustige plaat.

Nergens uit de band

“Verbal Cavalry springt nergens even lekker uit de band”

Ik ben blijkbaar nog niet oud genoeg om het gekabbel van de Senior Citizens op waarde te schatten. Toegegeven, de nummers zitten gedegen in elkaar, goeie samenzang, de teksten zijn bij vlagen best grappig, maar ‘Verbal Cavalry’ springt nergens even lekker uit de band.

Zoals ik al schreef, het kabbelt voort. Als een soort bergbeekje. Op een mooie lentedag. Als je met je rug in het gras ligt en naar de wolken kijkt. En dan niet meer overeind kunt komen, omdat je zo stijf bent geworden als een plank.

Planet

De heren van Senior Citizens hebben een behoorlijke staat van dienst. Sinds de jaren 80 timmeren ze voorzichtig aan de weg in diverse samenstellingen. Als Planet hebben ze een aantal goed ontvangen cd’s uitgebracht. Maar bij het ouder worden hebben ze, zoals ze zelf zeggen, ervoor gekozen om zich er maar bij neer te leggen en zijn ze Senior Citizens geworden. Voor ‘Verbal Cavalry’ hebben ze samengewerkt met Niels Hermes die we nog kennen van Ten Sharp (jaren 90, You, u weet wel…).

Voor de (wat oudere?) liefhebber, zullen we maar zeggen…

« Recensies op de valreep | Recensie: Lonny Ziblat – Songs From The Drawer »