Recensie: S I I N A I – Olympic Games
« Review: Azari & III – Azari & III | Audio: Feist – How come you never go there »Instrumentaal. Progressief. Psychedelisch. Bombastisch. Het album ‘Olympic Games’ van de Finse krautrockformatie S I I N A I is een indrukwekkend product. Een album dat uitgesproken is, massief; Een monumentaal gegeven waarvan je niet anders kunt, dan er iets van vinden.
Wall of sound
Spreek gerust over een wall of sound als je het over ‘Olympic Games’ hebt. De jongens van S I I N A I zijn er namelijk in geslaagd een sound te produceren met een ondoordringbare kern. Daar waar muziek soms een ontdekkingsreis door verschillende lagen kan zijn, is dit album een planeet bestaande uit graniet. Graven is niet alleen doelloos, het is onmogelijk!
Concreet: ‘Olympic Games’ mag muzikaal overweldigend zijn, het is ook simpel van opzet. De tweede keer luisteren zal niet veel meer opbrengen dan de eerste. Enkel de verrassing: Het blijft gaaf!
Tja, een ongeschreven wet gaat hier op… Vaak is eenvoud de verdienste van genialiteit.
Eentonigheid (als kwaliteit)
Synths worden consequent, het hele album lang, breed uitgesmeerd. Heel af en toe worden we getrakteerd op een gitaarrif of verrassend invallende drums. Soundeffects zorgen nog voor enige franje. Dat klinkt saai, het werkt prima. Qua compositie steekt dit album dusdanig goed in elkaar, dat het voor S I I N A I nooit nodig is geweest een bepaald facet heel erg uit te vergroten, laat staan dat de band zou moeten pogen variatie in te brengen. Eentonigheid is hier een kwaliteit.
Is ‘Olympic Games’ dan niet een heel erg saai album? Oef… Laten we stellen dat waardering enkel kan ontstaan als er sprake is van enige mate van (aanleg voor) audiofilie. Het wordt helemaal interessant als je gaat doorgronden hoe het thema van de olympische spelen zich vertaald tot de verschillende nummers. Dat verschilt van pompeus (‘Anthem 1 & 2’) tot dramatisch en chaotisch (‘Munich 1972’).
Gebroken records
‘Olympic Games’ laat zich even makkelijk bejubelen als beschimpen. Evenzogoed als het bewonderen van het vertalen van het thema olympische spelen zou iemand kunnen menen dat het toch vooral vergezocht is wat S I I N A I hier laat horen.
Toch, wie cynisch is zal zich dan toch moeten afvragen waarom alles aan dit album klopt. Waarom deze band een beeld in geluid weet te scheppen dat onmiddellijk de associatie van 5 cirkels oproept, een eeuwig brandende vlam, gebroken records… Ha, Dit album is steengoed! Erica Terpstra, eat your heart out!
« Review: Azari & III – Azari & III | Audio: Feist – How come you never go there »Dit artikel is geplaatst op 18 - 08 - 2011 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine