Recensie: Roosbeef – Omdat Ik Dat Wil

« Recensie: Säkert! – Säkert! På Engelska | Recensie: Peggy Sue – Acrobats »

Roos Rebergen (aka Roosbeef) debuteerde in 2009 met eigenzinnige theatrale muziek in de vorm van ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten’. 2011 brengt ons een nieuw album: ‘Omdat Ik Dat Wil’. Een album dat getuigd van een muzikale koerswijziging, maar meer nog van enorm veel talent!

Spinvis

Herinner je je Spinvis nog? De gevierde muzikant met zijn dromerige poetische nummers? ‘Omdat Ik Dat Wil’ ligt in dezelfde lijn als het werk van Spinvis.

Roosbeef weet zich tegenwoordig versterkt door een band, ze schuurt tegen de rock aan. De muziek is onderhoudend. Het vermaakt (voorzichtig horen we nu en dan freaky solo’s!) maar blijft wel gedienstig. Tel daar de overpeinsende en dromerige, eigenzinnige teksten bovenop en het Spinviseffect is daar.

Spinvis’ ‘Lotus Europa’ had niet misstaan naast Roosbeef’ ‘Hersens’. Zo zijn er meer songs die op prima op elkaar aansluiten. Maar laat een ding heel erg duidelijk zijn: Het mag een compliment heten vergeleken te worden met Spinvis. Zeker als het zo authentiek en vanzelfsprekend overkomt als bij Roosbeef.

Stootkussens

De songs op ‘Omdat Ik Dat Wil’ hebben een hoge schattigheidsfactor. Tenminste, voor wie oppervlakkig luistert. Roosbeef brengt haar teksten een beetje kinderlijk, naief. Het werkt relativerend. Wie het album net iets meer aandacht schenkt wordt de ware droom- en denkwereld van Roosbeef in getrokken.

Of teksten nu seksueel getint zijn (‘Niet Uitmaken’), of over een benauwende relatie (‘Iets Teveel Wij(n)’) gaan; Erg hard komen ze niet over. De gedachten van Roosbeef lijken verpakt in humor, vrije associaties of uitvergrote details. Ze werken als stootkussens voor wat anders een lelijke werkelijkheid zou zijn.

Parel

‘Omdat Ik Dat Wil’ is een pareltje, het staat vol met verrassende songs die erom vragen veel maar vooral ook zorgvuldig beluisterd te worden. Het album brengt drama en humor maar gaat gelukkig verder dan kleinkunst. Muzikaal wordt er nieuw terrein ontgonnen en dat smaakt naar meer.

Onmiskenbaar het beste Nederlandstalige album van 2011!

…Of is die eer aan Eefje de Visser?

« Recensie: Säkert! – Säkert! På Engelska | Recensie: Peggy Sue – Acrobats »