Recensie: Plaid – Scintilli

« Nieuws: Het roer gaat om! | Wallpaper nr. 001: Oscar Anjewierden – BlackBoxRed »

Hadden er geen synthesizers bestaan, dan had het Londense electronic duo Plaid hun nieuwe album ‘Scintilli’ ook op een klavecimbel kunnen maken. Zeker als je openingstrack ‘Missing’ als maatstaf neemt. Melodische, maar ook ietwat staccato aandoende synths, vermengen zich wellustig met engelachtige, vrouwelijke, vocalen. Kamermuziek 2.0. Wauw…

Herfstbos

Al goed, luisteren we naar track nummer twee van dit album, ‘Eye Robot’, dan moeten we concluderen dat klavecimbel alleen niet zou volstaan. Hier komen stevige beats aan te pas en heerlijk snerpende geluidseffecten. Plaid lijkt na een al te brave start behoefte te hebben aan een iets brutalere insteek. Plaid mag dan een harmonisch begin kennen, het overgrote deel lijkt net even iets experimenteler en feller te zijn.

Die felheid maakt ‘Scintilli’ tot een zeer spannend album, dansbaar ook. Hoewel er van een klassieke beat eigenlijk nauwelijks sprake is, brengt Plaid aanstekelijke ritmes. Drumcomputers zorgen voor een lekkere mechanische basis. Toch zijn het de melodielijnen en bijbehorende effecten die werkelijk kleur geven aan dit album. Zij zorgen voor de meeste dynamiek; talloze melodieën en effecten dwarrelen als vallende blaadjes, verstoord door de wind, door elkaar. Als luisteraar waan je je in een bos tijdens de herfst.

Devoot en obsceen

Niet alleen is er dynamiek als het gaat om compositie, ook qua sfeer en gemoedstoestanden heeft Plaid met deze plaat veel te bieden. Van melancholisch tot overdreven vrolijk. Van devoot tot obsceen. Bij vlagen psychedelisch. De enige echte constante factor is magie. Helaas werkt die magie na verloop van tijd wel uit…

Het keerpunt zal ongeveer net na het middenstuk van dit album zijn, bij het nummer ‘Founded’. Qua sound en opzet lijkt Plaid ineens een beetje in herhaling te vallen. Songs zijn op zichzelf nog sterk, maar als onderdeel van het geheel dat ‘Scintilli’ is, weten ze niet meer te verrassen. Alsof we hier met een psychedelische drug te maken hebben waarvan men steeds meer nodig heeft; na eerst totaal te zijn overdonderd kan zelfs een subtiel pareltje als ’35 Summers’ (video) uiteindelijk niet meer boeien. Jammer van zoveel schoonheid.

Knieval

Misschien herbergt ‘Scintilli’ te veel verrassingen? Wie het weet mag het zeggen. Feit blijft dat Plaid een geniale manier van elektronisch musiceren hanteert. Het duo weet verdomd veel gevoel te leggen in wat op het eerste gezicht aandoet als koude materie. Een knieval daarom voor zoveel genialiteit!

« Nieuws: Het roer gaat om! | Wallpaper nr. 001: Oscar Anjewierden – BlackBoxRed »