Recensie: Nadeah – Venus Gets Even

« Interview: Brittany Howard (Alabama Shakes) | Audio: Tiger High – Don’t Want To See You Till You Go »

‘Venus Gets Even’, het nieuwe album van Française Nadeah, ademt een cabareteske sfeer. Het is uitbundig en entertaining, al neemt het ook de ruimte intiem te zijn.

Al snel ontstaan asociaties met een louche theater medio jaren ’20 ergens in een Parijse achterbuurt. Een rokerig zaaltje vol hoeden en drank. Op het podium een charmante dame met een zwoele stem. Alleen dan wel met moderne invloeden als elektrische gitaren.

Machtig wapen

Jawel, Nadeah is frivool, maar pas op! Dit katje moet je niet zonder handschoenen aanpakken. Telkens is er de dreiging dat spel overslaat in een venijnige klauw. Haar stem, ondersteund door een flinke lading koperwerk en af en toe venijnige elektrische gitaar, is een machtig wapen. Genoeg in ieder geval om dit album een zeker spanningsveld mee te geven. Een extra dimensie die het album meer maakt dan enkel luchtig vermaak.

Bezopen wanorde

De vrolijkheid die de klarinet, viool en piano op ‘Venus Gets Even’ brengen kunnen soms zomaar omslaan in totale gekte en bezopen wanorde. Een nummer als ‘An Asylum On New Year’s Eve’ is daar een goed voorbeeld van. Maar voordat die gekte dreigt door te slaan, brengt Nadeah ineens ingetogen werk, zoals het fragiele ‘Tell Me’.

Bis!

‘Venus Gets Even’ is als album zeer compleet. Hoewel het soms extreem uitbundig feestelijk is, staat daar heel subtiel en fragiel werk tegenover. Het album is als een goede avond uit, vol gezelligheid, drank en gekte, maar ook momenten van contemplatie en bezinning.
Een eigentijdse plaat die zich heel natuurlijk heeft verrijkt met ouderwetse invloeden uit de showbizz. Bis!

« Interview: Brittany Howard (Alabama Shakes) | Audio: Tiger High – Don’t Want To See You Till You Go »