Recensie: Lindi Ortega – Little Red Boots

« Interview: Dry The River | Video: Benjamin Francis Leftwich – Pictures »

In het redactielokaal van Ekaya ontstond een kleine discussie toen ‘Little Red Boots’ van Lindi Ortega ter sprake kwam. De aanwezige heren waren zeer onder de indruk van de album art…

Om toch enige objectiviteit te kunnen waarborgen werd uiteindelijk, na veel gesoebat, besloten dat het enige aanwezige vrouwelijke redactielid de recensie maar moest schrijven. Tjah…

Vooroordelen

Ik moet toegeven dat ook ik last had van vooroordelen. Weliswaar de omgekeerde vooroordelen dan die van de heren, maar toch. Gelukkig bleek dit nergens voor nodig. Wat een lekkere plaat! (De muziek dus, hè…). Lindi Ortega maakt country zoals ’t ooit bedoeld was. Haar stem doet af en toe wel een beetje denken aan Dolly Parton, maar de vibrato in haar stem is lang zo irritant niet.

Ouderwetse country

Alle instrumenten die je associeert met ouderwetse country komen aan bod. Plus een elektrische gitaar. Niet alle nummers zijn even sterk en ze zingt vooral over hoe heel erg graag ze de liefde van haar leven wil vinden, maar dat maakt niet uit. De muziek zit goed in elkaar, elk nummer heeft een eigenheid, maar door haar aparte stem wordt het weer een mooi geheel. Op een paar nummers na dan, die had ze wel weg kunnen laten. ‘Black Fly’ is me iets te ‘poppy’ en ‘James Dean’, jah, waarom?

Geen kloon

‘Litte Red Boots’ is een aanrader voor iedere countryliefhebber. En hoewel het voor Lindi misschien wel leuk zou zijn, hoop ik toch dat ze vooralsnog niet door Nashville ontdekt gaat worden. Want op een zoveelste kloon van Faith Hill, Martina McBride of Gretchen Wilson, in een kek wit t-shirtje met strakke spijkerbroek zitten we niet te wachten. Of ze haar rode laarsjes aanhoudt of niet.

« Interview: Dry The River | Video: Benjamin Francis Leftwich – Pictures »