Recensie: Dylan LeBlanc – Cast The Same Old Shadow
« Video: D A W N S – Evidence and Answers | Audio: Friday Mix Tape Madness #11 Party Tunes »
Hoe smooth kan country zijn? De uit Louisiana afkomstige singer-songwriter Dylan LeBlanc geeft daarop een antwoord met zijn nieuwste album ‘Cast The Same Old Shadow.’ Steel guitars en piano worden moeiteloos aangevuld door dikke lagen synth.
In vaardige handen
Synthesizer en country, kan dat dan? Wordt dat niet een al te walgelijk geheel?
Tja, dikke kans dat het mis gaat inderdaad. Maar met de juiste intenties en in vaardige handen blijkt dat toch prima te kunnen. Al staat daar wel tegenover dat Dylan LeBlanc zijn muzikale begeleiding even moeiteloos reduceert tot subtiel getokkel op een akoestische gitaar.
Dromerig
Dylan LeBlanc maakt country van een dromerig soort. Van een traag, stroperig aandoend tempo. Hij laat dat op z’n tijd als het ware optillen door de synthesizer. Het geeft een extra dramatische dimensie, die de steel guitar complementair contrasteert.
Tegen die synthetische achtergrond steelt de steel guitar namelijk de show, en doet de zang van LeBlanc bijna vergeten. En dat terwijl die vocalen toch heel verdienstelijk zijn, zeker voor iemand van 22 jaar…
Karakter
Jawel, Dylan LeBlanc kan prima zingen! Met prachtige klagerige uithalen die technisch misschien imperfect zijn, functioneel zijn ze wel. Ze zorgen voor karakter. Daarbij beschikt de zanger over een natuurlijk snikje in zijn lichtelijk samengeknepen stem. Al met al voldoende ingrediënten voor een stemgeluid dat keer op keer weet te intrigeren.
Je volste aandacht
‘Cast The Same Old Shadow’ is een plaat die keer op keer weet te verrassen. De sound is misschien even wennen, tegelijkertijd is die wel degelijk rond en soepel te noemen; makkelijk in te nemen. Een album dat je volste aandacht verdient!
De akoestische versie van de single ‘Emma Hartley’
Dit artikel is geplaatst op 21 - 05 - 2012 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine