Recensie: Blaudzun – Heavy Flowers

« Recensie: Wooden Saints – I Know Why Your House Is On Fire | Audio: The Webb Sisters – Savages »

Na het beluisteren van ‘Heavy Flowers’, het nieuwe album van de Nederlandse singer/songwriter Blaudzun, ontstaat de neiging te gaan neuzen in de platen collectie van de goede man. Om houvast te krijgen, een verklaring voor diens sound. Om er dan misschien achter te komen dat Nederland geen authentiekere zangers kent. Of valt dat wel mee?

16 Horsepower

Nee, met de authenticiteit van Blaudzun zit het wel goed. De lichte snik in diens stem is geen aanstellerij. Zijn songs lijken in de eerste plaats uit het hart te komen. Moet gezegd: het kan niet anders of Blaudzun heeft veel naar 16 Horsepower geluisterd en, meer recent, naar Arcade Fire.

De titelsong van dit album zou zo een song van David Eugene Edwards kunnen zijn, al slaagt Blaudzun er in dit atmosferische folknummer niet in de geesten die er in dit nummer lijken te huizen, ook daadwerkelijk uit te drijven. Het is alsof hij dieper zou kunnen gaan, zijn ziel en zaligheid er compleet uit te gooien. Reden genoeg voor Blaudzun om eens goed naar Finn Andrews te luisteren. Wie weet ligt hier live een mooie kans om het publiek kippenvel te bezorgen?

Direct na de titelsong vervolgt het album zich met het korte ‘Les Chants Des Cigales’. Een nummer dat niet zou hebben misstaan op Arcades Fire ‘The Suburbs’. Sterker nog, het lijkt een beetje een rip off van het nummer ‘Deep Blue’. Een beetje een vreemde eend in de bijt op ‘Heavy Flowers’… Toch, het is geen reden om dit album af te schrijven.

The real thing

“Blaudzun ontstijgt met gemak het niveau ‘goedkope imitatie rock’ a la Krezip en Kane”

Blaudzun steekt zijn excentrieke hoofd boven het maaiveld van de Hollandse polder uit, op een manier waar menig Voice Of Holland deelnemer jaloers zou moeten zijn; Hij poogt vooral zijn eigen sound te ontwikkelen. Al goed, hij laat zich beïnvloeden door toonaangevende Noord-Amerikanen. Het is hem vergeven. Daarbij. Blaudzun ontstijgt met gemak het niveau ‘goedkope imitatie rock’ a la Krezip en Kane. Luister je naar Blaudzun dan krijg je de indruk dat deze man zelf iets te vertellen heeft. Je hoort een kunstenaar in de dop, geen artiest. Dit is The real thing!

Moet je ‘Heavy Flowers’ dan als vooral een nieuw hoofdstuk in de ontwikkeling van Blaudzun zien in plaats van een volwaardig album? Toch niet. Want als dit album niet volwaardig zou zijn, hoe zijn de rillingen die je krijgt bij een nummer als ‘Another Ghost Rocket’ dan te verklaren?

Reden tot bejubeling

‘Heavy Flowers’ is een steengoed album ofschoon Blaudzun nog niet eens het achterste van zijn tong laat zien. Een nieuwe reden om flink bejubeld te worden in programma’s als De Wereld Draait Door, immers, het laat goed zien dat er in Nederland naar behoren gemusiceerd wordt. Het enige waarvoor Blaudzun moet oppassen is denken dat hij er al is.

Hoewel we hier toch met een klasse apart te maken hebben die zijn gelijke in Nederland niet kent, is er de potentie om tot nog veel grotere hoogten te klimmen.

« Recensie: Wooden Saints – I Know Why Your House Is On Fire | Audio: The Webb Sisters – Savages »