Recensie: Apparat Organ Quartet – Polyfonia

« Video: Loney Dear – Young Hearts | Audio: Hanne Hukkelberg – Cheaters Armoury »

In een tijd waarin we een overvloed aan bebaarde mannen met banjo’s en gitaren over ons heen krijgen (jawel, Ekaya doet hier wellustig aan mee…), is het goed te weten dat er nog altijd elektronische muziek wordt gemaakt! Apparat Organ Quartet bewijst met ‘Polyfonia’ maar weer eens het bestaansrecht van het genre. Blij toe!

Toegankelijk maar eigenzinnig

Apparat Organ Quartet is een band uit IJsland, die sinds 1999 aktief is. Opgericht omdat er destijds nog niet zoiets bestond als een orgel kwartet. In hun muziek, gemaakt op synthesizers en orgels, hoor je de invloed van videogames terug. Op ‘Polyfonia’ wordt overigens ook stevig gerockt.

Anders dan hun album ‘Apparat Organ Quartet’ (2002) is ‘Polyfonia’ toegankelijk(er) van aard. De IJslanders hebben gepoogd een album te maken dat meer geschikt is voor de massa. Dat is tot op zekere hoogte gelukt, Apparat Organ Quartet heeft een nogal eigen geluid en zal zeker niet goed vallen bij de gemiddelde 3FM liefhebber. Aan de andere kant, ‘Polyfonia’ bevat voldoende up-tempo, vrolijke nummers. Daar is absoluut (zeker sinds Daft Punk) markt voor.

Nieuw hoofdstuk

Voor liefhebbers van Gameboy bliepjes zal ‘Polyfonia’ een verademing zijn. Het album zit vol met muzikale draadjes die net zo goed te bestempelen zijn als hoogst vermakelijk en humoristisch als hemeltergend irritant. Daarmee is de plaat uitermate geschikt voor nerds. Toch zullen ook muziekliefhebbers die vroeger geen transformer speelgoed hebben gehad, het kunnen waarderen. Computerdeuntjes maken inmiddels immers deel uit van ons algemeen bewustzijn!

Gelukkig weet Apparat Organ Quartet het niveau funky computermuziek te ontstijgen. Met een nummer als ‘Pentatronik’ verraadt de band gevoel voor spanningsopbouw, geeft het een dikke knipoog naar bombastische seventies hardrock bands en zet het bovenal een redelijk vernieuwende sound neer.

Spannend en synthetisch

Daar waar elektronische muziek de laatste jaren al snel retro-futuristisch, en daarmee uitgekauwd aandeed, zorgt deze band voor een nieuw spannend hoofdstuk. Rock en elektro ontmoeten elkaar in een uitermate spannende, synthetische wereld.

« Video: Loney Dear – Young Hearts | Audio: Hanne Hukkelberg – Cheaters Armoury »