Ontdek Oprechte Muziek!

Recensie: Antony and the Johnsons – Cut the World

« Audio: Friday Mix Tape Madness #13 – Spring/Summer Tunes (Pt. 1) | Recensie: The XX – ‘Coexist’ »

Sinds ‘I am a bird now’ kent iedere zichzelf respecterende indieliefhebber Antony and the Johnsons. ‘Swanlights’ en ‘The Crying Light’ zorgden voor een schare fans en maakten de band een gevestigde waarde in het muzikale fijnproeverswereldje. Hoe beter het oeuvre, des te hoger de verwachtingen voor nieuwe releases. En daarmee wordt de druk voor ene band vaak erg hoog. Antony and the Johnsons hebben nooit last gehad van dit complex. Ook nu niet.

Pareltjes

Het nieuwe full album van de band is net als een ketting een aaneenschakeling van pareltjes. Antony Hegarty zeer intrigerende falset en brede bereik maken hem één van de beste stemmen van de laatste decennia. Ook nu komt deze ten volle tot zijn recht in dit live album onder begeleiding van Danish National Chamber Orchestra. Op 2 en 3 september 2011 nam Antony Hegarty met de nieuwe Deense bezetting enkele nummers van voorgaande platen en unrecorded werk op, waaronder de titeltrack ‘Cut the World’. De nummers wordt een nieuw en verfijnd jasje aangetrokken, de arrangementen klinken met de uitgebreide blazers- en strijkerssectie voller dan tevoren. Het geheel zijn ware composities met oog voor detail. Zo is zijn vierde plaat bij het label ‘Secretly Canadian’ een live-album geworden dat het gemiddelde compilatie-album overstijgt. Een geslaagd experiment.

Future Feminisme

De tweede track is een live-voordracht waarin Antony Hegarty enkele kritische verzuchtingen uit omtrent de gevestigde godsdiensten. Hierin pleit de zelfverklaarde transgender en heks voor een vervrouwelijking van de patriarchale wereldgodsdiensten. Het zou vooroordelen doorbreken en het feminisme een belangrijke stap voorwaarts doen zetten.
Ook uit hij zijn angst omtrent de ecologische toestand. Als een aanhanger van reïncarnatie, vreest hij voor het behoud van de wereld en in welke staat hij zijn omgeving bij zijn volgende terugkeer zal aantreffen.

Ontroering en grandeur

‘Cut the World’ doet de fans wegdromen. ‘Cripple and the Starfish’ en ‘Swanlights’ tonen het kunnen van het Danish National Chamber Orchestra. Openend met sfeerzettend strijkers, vloeien de nummers over in intieme en dromerige passages. ‘You are my sister’ en ‘The Rapture’ zijn sterke volwassen songs waarop Antony Hegarty toont de ideale balans te kunnen houden tussen intimiteit en bombastisch escapades. ‘Kiss my Name’ draagt een aanstekelijkheid met zich mee, zoals alleen Antony deze kan laten klinken.
Cut the World is een complete plaat die niet doet vervelen. Het laat de luisteraar helemaal genieten van de grandeur van Anthony and the Johnsons. Voor wie de doorsnee radiosnack wil afwisselen met een verfijnde plaat is dit een absolute aanrader. Kamermuziek met grandeur.

« Audio: Friday Mix Tape Madness #13 – Spring/Summer Tunes (Pt. 1) | Recensie: The XX – ‘Coexist’ »