Review: Monstertux – The Alison Album

« Review: Sonic Youth – The Eternal | Review: Placebo – Battle For The Sun »

De indieband Monstertux heeft onlangs een heel sterk album gemaakt. Daarom hebben ze een site online gehesen die volledig gewijd is aan ‘The Alison Album’. Op deze speciale site vind je de album-art en allerlei informatie over de afzonderlijke nummers en een videodocu over de band en het creatieve proces omtrent het maken van deze plaat.

Wat helemaal mooi is: je mag de plaat integraal gratis downloaden! Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is drie e-mailadressen opgeven. Die mensen krijgen vervolgens een email die hen op dezelfde download-mogelijkheid wijst. Een goed idee, helemaal in lijn met de huidige ontwikkelingen binnen de muziekindustrie. Nou maar hopen dat het balletje gaat rollen.

De ambitie voor het maken van deze plaat is ontstaan na de waardering die de band vanaf 2007 oogstte met de optredens met de ‘Locals Only Tour’ en het winnen van de Dommelsch independant Music Award, voor beste indieband. Een ander hoogtepunt was dat Monstertux twee maal het voorprogramma voor Marillion mocht verzorgen

Tijdens een gesprek met bassist Erik van Veen kom ik meer te weten over hoe het album tot stand is gekomen. Monstertux bestaat uit ervaren muzikanten die weten wat ze willen. Ze zijn voorbij de egotripperij, die een beginnende band kan hinderen en alle neuzen staan de zelfde kant op. De band werkt als een klein bedrijfje waarin ieder een rol heeft. Door de aanwezige kennis en ervaring bestond er genoeg vertrouwen om in eigen beheer een plaat uit te brengen.

Een van de dingen die opvallen aan het album is de fijnzinnige productie. De band koos voor producer Martijn Groeneveld. In zijn ‘Mailmen Studios’ maken bands als VanKatoen, The spirit that guides us, Face Tomorrow en Dreadlock Pussy hun opnames. Het geluid op ‘The Alison Album’ valt op door de dynamiek binnen en tussen de tracks en smaakvol gebruik van effecten. De bandleden hebben natuurlijk ook zelf hun stempel op dit aspect van de opnames gedrukt. Een van de geslaagde experimenten was het doorlussen van de toetsenpartij over een oude buizenradio.

Een opvallende track is ‘Josie T’. Dit is niet zozeer een lied, maar een stuk uit het boek ‘Witte Oleander’. Het bijzondere hieraan is dat succesvol auteur Janet Fitch het voorleest en persoonlijk toestemming aan de band heeft gegeven om het te gebruiken. Later hoorde zanger Sjoerd van Kammen dat Fitch haar dochter ook Alison heet. Een goed voorteken; volgens de verblufte Sjoerd. Op ‘Praise to yourself’ zingt Leine mee. Deze Nederlandse singer-songwriter toerde samen met Monstertux door het land. Deze samenwerking levert een fijn stukje muziek op.

Het moge duidelijk zijn: de muziek en teksten op ‘The Alison Album’ zijn van hoog niveau. De tracks hebben onderwerpen als het terugkijken op gemaakte fouten, eenzaamheid en verlangen naar erkenning. De single ‘Stoical’ gaat over een bijzonder meisje dat al vroeg in haar leven zware beslissingen moet nemen. Melancholie en onderdrukte woede spelen een grote rol en worden prima verwoord. Gelukkig weten we allemaal dat deze emoties mooie muziek kunnen opleveren.

Hou je van indiemuziek van eigen bodem, die de vergelijking kan doorstaan met het beste dat onze zuiderburen (Vlamingen) brengen, dan zou er na dit verhaal geen reden moeten zijn ‘The Alison Album’ niet te downloaden. Zegt het voort!

« Review: Sonic Youth – The Eternal | Review: Placebo – Battle For The Sun »