Ontdek Oprechte Muziek!

Live recensie: Lowlands 2012 – dag 3

« Live recensie: Lowlands 2012 – dag 2 | Live recensie: Noorderzon 2012 – Boy & Bear »

Ekayan Richard Ridder doet verslag van wat waarschijnlijk de warmste editie zal worden van A Campingflight to Lowlands Paradise, oftewel: Lowlands. Hij deelt met ons de hoogte- en dieptepunten van de optredens die hij bijwoont. Hieronder zijn verslag van de laatste festivaldag.

Slow start

De laatste dag alweer en het is nog steeds zinderend heet. De zondag komt maar langzaam op gang. C2C trapt in de Bravo af, Boy & Bear vecht tegen de hitte in de India en buiten de tenten voelt Biddinghuizen als Death Valley. Pas in de loop van de middag komen er wat wolkjes en wordt het dragelijk om in het gras te liggen. Tot die tijd wordt er veel gezeten in de tenten. Natuurlijk wil ik zoveel mogelijk bands bekijken, maar het loopschema wordt wat aangepast; Op en neer van de Alpha naar de India is met deze temperaturen geen pretje.

Degelijk optreden: The Maccabees en The Shins

Halverwege de middag mogen The Maccabees proberen om wat leven in de Alphatent te krijgen. Dat lukt ze aardig. Met zijn licht nasale stemgeluid weet zanger Orlando Weels de juiste toon voor het moment van de dag te treffen. Geen spraakmakend vernieuwende muziek, maar het ligt prima in het gehoor. Datzelfde geldt voor The Shins die aan het eind van de middag de Grolsch over de middagdip heen helpt.

De tegenvaller: Kyteman

Kyteman toert al enkele maanden met zijn project door het land. Na het succes van 2009 op Lowlands, komt hij dus nu weer terug. Altijd gevaarlijk om de dan hoog gespannen verwachtingen waar te maken. Dat lukt dan ook niet. Deels ligt dat aan het tijdstip, etenstijd op zondag, maar veel meer ligt het aan het feit dat de van conversies warse Colin Benders vrij routineus zijn programma afwerkt. Voor iemand die voor vernieuwing gaat, is de set weinig anders dan die van de afgelopen optredens. ‘The ballad’ is geen ‘Sorry’. De magie van 2009 wordt niet bereikt.

De verrassing: Trixie Whitley

Via twitter kreeg ik te horen dat er wat moois aan de gang was in de Charlie. Ik kon nog net het einde van het optreden van de schuchtere Amerikaans-Belgische zangeres Trixie Whitley meepikken. Beetje bluesachtige nummers die met gevoel en emotie gebracht worden. Ze treedt daarmee in de voetsporen van haar vader Chris Whitley. Het optreden doet hopen dat haar carrière wat eerder en hopelijk ook wat beter zal verlopen dan die van haar vader. Een dame om in de gaten te houden.

De afsluiters: Weinig melodieuze Foo Fighters

De Lowlandsorganisatie heeft het ons niet makkelijk gemaakt. Gelijktijdig treden the Foo Fighters, Wilco en iets later beginnend The XX op. The Foo Fighters starten met een aantal hits. Buiten de bomvolle Alphatent prima te volgen op de schermen. Er staat zelfs een extra scherm achter de tent. Na een paar nummers hou ik het voor gezien. Het is een hoop energie, maar weinig melodieus. Dit hoef ik niet twee uur lang te horen.

In trance naar huis dankzij The XX

In de Grolsch een mooi plekje gezocht en daar wachten op the XX. Het podium staat blauw van de rookmachines als The XX start met ‘Angels’, een van nieuwe nummers. Het begin van een memorabel optreden waarbij geluid en licht elkaar versterken. Soms ondersteund door visuals op het achtergelegen scherm. Het publiek reageert even enthousiast op het nieuwe materiaal als op de oude nummers. Het leven lijkt even nergens anders uit te bestaan. Jamie Smith ondersteunt vanaf de draaitafel de zang en gitaar van Romy Madley Croft en Oliver Sim. De bassen knallen soms door de tent alsof het de Bravo in de vroege morgen is, maar het klopt allemaal. In trance verlaten we de Grolsch.

« Live recensie: Lowlands 2012 – dag 2 | Live recensie: Noorderzon 2012 – Boy & Bear »