Les Claypool – Of Fungi And Foe

« Underwater Sleeping Society – The Dead Vegas | The Veils – Sun Gangs »

Artiest: Les Claypool

Album: Of Fungi And Foe

Genre: Indie Absurdistisch

Release: 2009

Label: label

Recensent: Edward

Waardering: goed

Koop Of Fungi and Foe via Amazon

De bassist Les Claypool is vooral bekend van zijn werk met Primus. De goede man maak ook op eigen houtje muziek en eens in de zoveel tijd komt er een solo plaat van hem uit. ‘Of Fungi And Foe’ is zijn meest recente.

Primus is niet direct de meest conventionele band binnen het spectrum van de rock. Les Claypool is echter nog veel onconventioneler met zijn voorliefde voor obscure funk, al dan niet in combinatie met cello. De begaafde maar vooral ook innovatieve bassist heeft blijkbaar niet genoeg aan de toch al zeer opmerkelijke funk zoals hij die produceert met Primus.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik dit album pas na veel moeite in zijn geheel heb kunnen beluisteren. Bij de meeste pogingen kwam ik niet verder dan vijf nummers. Ik werd op een gegeven moment toch best wel kriegel van de maffe melodieën die deze tamelijk excentrieke man heeft uitgewerkt. Vooral het nummer “What Should Sir George Martin Do”… Heel erg hilarisch en absurd, niet geschikt voor elk willekeurig moment op de dag.

Het is me uiteindelijk gelukt het hele album in een sessie te luisteren. Het kostte me flink wat relativerings- en uithoudingsvermogen. Het is muziek die zo buiten alle hokjes om gaat dat het menigeen zal gaan jeuken. Absurder dan bijvoorbeeld een band als Ween, die weet toch vaak nog wel een enigszins te bevatten compositie te realiseren.

Mensen als Les Claypool zijn goed voor de nodige rariteiten in het muzikale landschap. Alle ingrediënten van meer reguliere muziek zijn aanwezig. De samenstelling is echter zo wonderlijk dat ze vaak resulteert in de meest wonderlijke verschijnsels. Intrigerende maar soms ook irriterende creaties.

Ik ben trots op mezelf dat ik dit album heb geluisterd. Elke seconde heb ik er van meegemaakt. Ik ben voorbij het punt gegaan waarop de irritatie toeslaat. Na dat punt blijft er alleen nog maar verwondering over. Ik vind daarom niks van dit album, ik verwonder mij slechts. Verwondering is een mooie toestand om muziek in te beluisteren.

« Underwater Sleeping Society – The Dead Vegas | The Veils – Sun Gangs »