Review: Hearts No Static – Motif
« Review: Friska Viljor – For New Beginnings | Review: Animal Collective – Fall Be Kind EP »Wanneer een album compleet instrumentaal is, er geen zanglijn is om je aan vast te houden, is het dan direct een moeilijk album? Zo ja, dan is ‘Motif’, het debuutalbum van de Zweedse band Hearts No Static, zeer ingewikkeld, hun muziek wordt ook wel omschreven als het schilderen met muziek.
Schilderen met muziek. Wat moet je met zo’n uitspraak? Het levert geen schilderij op, zoveel is zeker. Je zou wel kunnen stellen dat luisteren naar ‘Motif’ welhaast hetzelfde is als kijken naar een schilderij. Wanneer het je aanspreekt dan nodigt het uit tot staren, ontdekken, fantaseren en analyseren. Elk afzonderlijk nummer op ‘Motif’ zou je als een schilderij kunnen zien. ‘Motif’ zelf is dan een museumzaal.
‘Motif’ laat zich vangen in termen als ‘melancholiek’, ‘majestueus’ en ‘schemerig’. Alle nummers op dit album ademen een soort triestigheid uit, een zelfde soort triestigheid als een dag lang motregen. Voor motregen geldt, dat die met een zekere schoonheid gepaard gaat. Voor ‘Motif’ gaat dat ook op. En ja, ik ben me er van bewust dat er vele mensen zijn die de schoonheid van motregen niet in zien. Hun zou ik willen aanraden hun mening te heroverwegen.
Hearts No Static maakt zijn muziek met een zekere inachtneming van zichzelf. Verwacht geen uitbundigheid. Zeker, we hebben hier te maken met een band die de kunst van het improviseren heus verstaat. Toch lijkt het er op dat dit drietal een zekere voorkeur heeft voor het uitgedachte. De schilderijen in de zaal die ‘Motif’ heet lijken het eindproduct te zijn van een grote hoeveelheid schetsen en weloverwogen composities. Wie naar de muziek van Heart No Static luistert, luistert naar muziek met een zekere klasse.
Terug naar de motregen. Plaats die motregen op het einde van een middag in de herfst. Het is nog licht, maar details in het landschap zijn moeilijk te ontwaren. Wie in de stad om zich heen kijkt ziet mensen lichtelijk gebogen hun weg vervolgen. Iemand die zich op het platteland bevindt ziet allicht de contouren van boerderijen omgeven door bomen. Kleuren zijn moeilijk te onderscheiden, alles lijkt zich te mengen in een grijs getint palet. Het enige duidelijke waarneembare is het ritmisch geluid van druppels die, een voor een, van een tak afvallen.
Precies zo (als de voorlaatste alinea van deze recensie) zou ik ‘Motif’ willen omschrijven, ik ken geen schilderij met een dergelijk tafereel. Er is de algehele sfeer en er zijn melodielijnen die nu en dan, zomaar op de voorgrond treden. Moeilijk? Nee, niet wanneer het aan je besteed is…
« Review: Friska Viljor – For New Beginnings | Review: Animal Collective – Fall Be Kind EP »Dit artikel is geplaatst op 14 - 12 - 2009 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine