Recensie: Dolores O’Riordan – No Baggage

« The Exploding Boy – Afterglow | Noah And The Whale – The First Days Of Spring »

Dolores O’Riordan is altijd de grootste kracht van de Ierse band The Cranberries geweest. Haar Ierse stemgeluid heeft deze band altijd onderscheidden van de massa. The Cranberries is in 2003 ter ziele gegaan maar dat betekende niet dat de wereld verstoken zou blijven van het talent van Dolores O’Riordan. In 2007 bracht ze haar eerste solo album ‘Are You Listening?’ uit. Nu, in 2009, is het tijd voor haar tweede: ‘No Bagage’.

Ingetogen rock

Wie naar ‘No Baggage’ luistert en niet beter weet zou denken dat The Cranberries nog bij elkaar zijn. De muziek van O’Riordan gaat door waar The Granberries is gestopt. ‘No Baggage’ laat zich in hetzelfde muzikale hokje duwen als de complete discografie van The Cranberries: wisselend stevige, dan weer ingetogen, alternatieve rock.

Gooi naar hit

Critici in Ierland en de UK beschuldigen Dolores O’Riordan er nog wel eens van dat de door haar uitgebrachte singles tot nu toe altijd wat verkrampte pogingen waren om een hit te scoren. Gek genoeg verstomt die kritiek met het uitkomen van No Baggage. Dit album is dan ook niet geschreven met als doel een commercieel succes. De eerste single ‘The Journey’ zou je echter wel kunnen beschouwen als wederom een gooi naar een top-tien hit.

Zeurderig

Als je mag spreken van ‘pogingen’ dan verschilt ‘The Journey’ inhoudelijk wel van de eerdere. Tot nu toe probeerde O’Riordan het met erg jaren ’90 aandoende gitaar niemendalletjes. Bij ‘The Journey’ zijn de gitaren wat naar de achtergrond verdreven zodat het nummer vooral wordt gedragen door de vocalen. Of het de juiste formule blijkt te zijn tot succes blijft natuurlijk de vraag. Meer O’Riordan betekent in het geval van ‘The Journey’ dat het nummer wat zeurderig aandoet. Dit zegt qua hitpotentie natuurlijk niks maar dat is een onderwerp die ik hier buiten beschouwing zou willen laten. -Stel je voor dat ik deze ruimte zou gebruiken om ‘Halleluja’ in de apathische uitvoering van Lisa neer te sabelen…-

Balans

‘No Baggage’ balanceert continu op het punt van net wel, of net niet, te veel een klagerige toon. Het album begint redelijk catchy met de nummers ‘Switch Of The Moment’ en ‘Skeleton’. Naar mate dit album vordert komt steeds meer de persoon van Dolores O’Riordan naar voren. Zowel haar vrolijke als ook haar meer donkere neurotische kanten.

‘No Baggage’ heeft soms de neiging om wat op de zenuwen te werken. Dat is jammer want het gaat ten koste van een aantal sterke songs.

« The Exploding Boy – Afterglow | Noah And The Whale – The First Days Of Spring »