Review: Devendra Banhart – What Will We Be

« Review: Eels – End Times | Review: Mammooth – Back In Gum Palace »

Toen ik kennis maakte met de muziek en het voorkomen van Devandra Banhart moest ik onwillekeurig even denken aan wijlen Wally Tax, de voorman van The Outsiders. Beide kunnen of konden in vrouwenkleren op het podium worden bewondert, beide kun je beschouwen als hippies en beide zijn eigenzinnige, unieke muzikanten. Devandra Banhart is in 1981 geboren en staat derhalve helemaal los van de sixties. Daar waar Tax een sixties icoon, en daarmee een herinnering, is, is Banhart volledig operationeel.

Devandra Banhart werkt hard. In 2002 bracht hij zijn debuutalbum ‘The Charles C Leary’ uit. Het eind 2009 verschenen ‘What Will We Be’ is zijn zevende album. Respect! Zeker de laatste jaren is Banhart een rijzende ster aan het indie-firmament. Grappig gegeven is dat de muziek van Banhart wordt uitgegeven door Warner Bros, bepaald geen indie label. Het kan dus wel…

‘What Will We Be’ straalt een groot Er-is-niks-aan-de-hand-gevoel uit. Wanneer Banhart het nummer ‘I just can’t stop smiling’ ten gehore brengt, is het moeilijk om een strak gelaat te behouden. Zou het komen door de welhaast Afrikaans aandoende klanken? Kan zijn, feit is dat het gehele album met flink veel zonnestralen overgoten lijkt te zijn.

De muziek van Devandra Banhart kent invloeden uit vele stijlen. Van Funk tot Folk en van reggae tot rock. In de muziek van Banhart hoor je The Doors, David Bowie en The Velvet underground terug maar ook (meer hedendaags) Franz Ferdinand. Het maakt ‘What Will We Be’ een heel rijk album met genoeg stof tot praten voor de serieuze muziekliefhebber.

Wat mij betreft zijn de hoogtepunten op dit album de nummers ’16th & Valencia Roxy Music’ en ‘Rats’. De eerst genoemde lijkt welhaast het resultaat van wanneer je Bowie in zijn Berlijnse periode met Franz Ferdinand kruist. Toch is het meer dan dat alleen, want Banhart mag dan overduidelijk beïnvloedt zijn (een goed ding), uiteindelijk levert dat iets op wat je enkel aan Banhart zelf toe kunt schrijven.

Het nummer ‘Rats’ is al helemaal een ratjetoe aan stijlen en invloeden maar wauw, het werkt. ‘Rats’ is een ware traktatie. Het ruim vijf minuten durende nummer rockt, is soms groovy om dan weer over te gaan in psychedelica.

Het lijkt erop dat Warner Bros een grenzeloos vertrouwen heeft gesteld in Banhart en hem alle vrijheid heeft gegeven, dat valt te prijzen. De muziek van Banhart lijkt namelijk op geen enkel punt te zijn bijgestuurd. Dat dat goed is voor de creativiteit laat ‘What Will We Be’ aan alle kanten zien. ‘What Will We Be’ is uiterst veelzijdig, een traktatie voor het oor.

« Review: Eels – End Times | Review: Mammooth – Back In Gum Palace »