Review: Deathbound – Non compos mentis

« Recensie: Boca Chica – Valentine EP | Review: Massive Attack – Heligoland »

Het Finse Deathbound timmert al sedert 1995 aan de weg en heeft sindsdien drie CD’s uitgebracht. De voorlaatste CD “We deserve much worse” stamt uit 2007 en de heren vonden kennelijk dat er niet genoeg grindcore in Europa te vinden, dus werd het tijd voor een nieuwe CD: ‘Non compos mentis’. En laten we eerlijk zijn, de nieuwe CD mag er zeker zijn. Verwacht geen epische kunstwerken, maar korte, brute metalgranaten!

‘Non compos mentis’ is latijn voor “niet bij het volle verstand zijnde”, een onderwerp waar de band vaker mee speelt. Andere vrolijke onderwerpen, zoals haat, de dood en de hel komen natuurlijk ook langs, maar het merendeel van de onderwerpen lijken toch te gaan over mentale problemen. Titels als “The wave of misery” en “Hell could be the cure” geven dan toch wel genoeg informatie.

Het eerste dat opvalt bij het luisteren van “Non compos mentis” zijn de laaggestemde gitaren zoals we gewend zijn van bijvoorbeeld Carcass, Entombed en Gorefest. Zo gek is dit niet, aangezien de band muzikaal balanceert tussen grindcore en death metal en het is duidelijk dat de eerder genoemde bands een inspiratiebron vormen. Met name Entombed lijkt de grootste inspiratiebron te zijn, aangezien ik op verscheidene momenten het idee heb dat ik zit te luisteren naar “Left hand Path”. Een mooi voorbeeld hiervan is het nummer “A reason for your fight”, waarin verscheidene Entombed nummers verstopt zitten en zanger Kai zijn beste imitatie van L. G. Petrov doet.

Er zit een goede balans tussen de echt snelle partijen en de mid tempo stukken; langzame partijen zul hier niet tegenkomen. De aanwezige blastbeats hadden naar mijn mening wel strakker door de drummer gespeeld mogen worden, maar dit wordt goedgemaakt door het correct plaatsten van de blastbeats. Er worden niet complete nummers ‘geblast’, ze worden enkel gebruikt om bepaalde stukken kracht bij te zetten.

Om diezelfde reden wordt er ook gebruik gemaakt van samples van gesproken woorden, vermoedelijk uit oude filmen en documentaires. Net als de blastbeats zijn deze niet te lang maar wel goed geplaatst. Leuk detail: de sample die gebruikt wordt om het nummer “When the seas are boiling” te openenen, is dezelfde die Gorefest gebruikte om de CD “False” te openen.

“Non compos mentis” is een lekker stukje werk waar de heren zeker trots op mogen zijn. Het is niet vernieuwend, niet grensverleggend en zeker niet progressief en dat zal de band waarschijnlijk weinig kunnen schelen. Er wordt stevig op gebeukt en het klinkt allemaal erg lekker. Al moet ik eerlijk zeggen dat des te vaker je de CD beluistert, des te mee je herkent van andere bands (waaronder alle drie eerdergenoemde bands). Wat zeggen ze ook al weer over slecht bedacht en goed gestolen? Heb je echter het idee dat Entombed een tweede “Left hand path” had moeten maken, geef deze CD dan zeker een kans.

« Recensie: Boca Chica – Valentine EP | Review: Massive Attack – Heligoland »