Recensie: Daughter – If You Leave

« recensie: Jack White-Blunderbuss | Live Recensie: Rachel Sermanni verovert Groningen in een boot »

Ooit bestempelde ondergetekende de muziek van Londens trio Daughter als een guilty pleasure. De associatie met menig tiener die door cultserie Skins Daughter tot één van z’n favoriete bands begon te rekenen, hou ik hiervoor verantwoordelijk. Na het beluisteren van hun debuutalbum ‘If You Leave’, laat ik, met traandoorlopen ogen, dat guilty-gedeelte maar al te graag achterwege.

 

Hartkloppingen

‘If You Leave’ is gewoon betoverend mooi. Puur, broos, intiem. Zangeres Elena Tonra laat ons op poëtische en intense wijze binnenkijken in haar getroebleerde ziel. Ze wordt hierin ondersteund door Remi Aguilella, een man die erin slaagt mijn hartkloppingen te vervangen door zijn beats, en gitarist Igor Haefeli die in de songs een gevoel van eenzaamheid weet te creëren  die door merg en been gaat.

 

Rillingen

Openingstrack ‘Winter’  (Drifting apart like two sheets of ice, my love, frozen hearts growing colder with time.) grijpt onverbiddelijk naar de keel. ‘Smother’ gaat op eenzelfde elan verder en laat meer dan eens rillingen langs uw ruggengraat lopen. Andere toptracks zijn het crescenderende Youth (jazeker, hét ‘Skins-nummer) en het The XX-achtige ‘Still’.  Enkel het meer up-tempo nummer ‘Human’ voelt aan als een ontnuchtering en lijkt van een ander soort plaat te zijn geplukt.

 

Cure for a troubled mind

Gebroken harten onder u, haal deze parel van een plaat in huis en wentel u in de schoonheid waarmee  Daughter liefdesverdriet weet te vatten. A troubled cure for a trouble mind, zoals beloved Nick Drake het ons ooit al voorzong.

« recensie: Jack White-Blunderbuss | Live Recensie: Rachel Sermanni verovert Groningen in een boot »