Review: Charlotte Gainsbourg – IRM
« Ekaya’s Hottest 20 Songs Of 2009 | Review: Circus Circus Casino – Circus Circus Casino »Frans, Engels, Film en zang, ze gaan harmonieus samen in de persoon van Charlotte Gainsbourg. De ene helft van haar familie is Engels en doet wat met film, de andere helft is Frans en doet iets met zang. Zegt de naam Serge Gainsbourg je iets? Wel, dat is dus vaderlief. Wijlen Judy Campbell, een bekende actrice is haar grootmoeder. Als talent bepaald wordt door je DNA, dan kan het niet anders of de cellen die Charlotte vormen barsten welhaast uit elkaar!
In 2006 bracht Charlotte haar tweede album uit genaamd 5:55. Het is de opvolger van het in 1986 verschenen ‘Charlotte Forever’. Het was Charlotte’s hoop met ‘5:55’ om vooral niet met haar vader of haar moeder, zangeres en actrice Jane Birkin te worden vergeleken. IJdele hoop, Engelse critici maakten dankbaar gebruik van de aanwezige familiebanden om haar muziek als ‘niks nieuws’ te omschrijven.
Wel nu, de muziek van Charlotte Gainsbourg mag dan niks nieuws zijn, dat zegt natuurlijk niks over de kwaliteit van die muziek of de mate waarin mensen van die muziek kunnen genieten. ‘IRM‘, haar laatste album, is in ieder geval een uniek werk die mij slecht zelden aan Serge of Jane deed denken. Wellicht heeft de inmenging van ene Beck daar iets mee te maken?
Het is namelijk Beck die IRM heeft geproduceerd en hier en daar mee musiceert. Het is Beck die verantwoordelijk is voor wat nog het best te omschrijven valt als een ‘verrassende bite’. Het is Beck die Gainsbourg naar een niveau tilt die het vereist dat serieuze recensenten iets verder moeten kijken dan haar stamboom.
‘IRM’ is veelal fluisterend van toon en moet het vooral hebben van subtiliteit. Wellicht dat het karakter van Charlotte daartoe aanzet? Gelukkig is er de meer funky en groovy inslag van Beck die voorkomt dat de gemiddelde luisteraar niet in slaap valt. Voorbeeld: Een nummer als ‘Vanities’ wordt in al zijn dromerigheid goed opgevangen door ‘Trick Pony’, een song met een duistere, welhaast industriële ondertoon.
Niet dat IRM heel erg uitgebalanceerd is, de dynamiek van het album lijkt eerder door het toeval ontstaan te zijn. Nergens lijkt er over na te zijn gedacht. ‘IRM’ als geheel mag nog net geen chaos heten, een tikkeltje rommelig is het wel. Een rommeltje waarin juweeltjes van songs er gelukkig nog wel weten uit te springen.
Voor mij was ‘IRM’ vooral heel erg veel juichen op het moment dat de invloed van Beck onmiskenbaar was en lekker achterover leunen op het moment dat Charlotte haar stempel het meest drukte. Al met al, een alleraardigst uurtje vermaak.
« Ekaya’s Hottest 20 Songs Of 2009 | Review: Circus Circus Casino – Circus Circus Casino »Dit artikel is geplaatst op 04 - 01 - 2010 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine