Bob Dylan – Together Through Life

« Art Brut – Art Brut Vs Satan | The Enemy – Music For The People »

Ergens in mijn onder het stof bedolven verzameling vinyl platen bevindt zich een album van Bob Dylan. Op de hoes staat geschreven: ‘Nobody sings like Dylan sings!”. Het is een statement wat nog niet achterhaald is, sterker nog, door de jaren heen is de stem van Bob Dylan alleen nog maar unieker geworden. Op ‘Together Through Life’ is de stem van Dylan die van een oude man, krakend en piepend zingt hij voort.

‘Together Through Life’ is ontstaan nadat de Franse regisseur Olivier Dahan aan Dylan heeft gevraagd om een nummer te schrijven voor diens nieuwe film ‘My Own Love Song’. Dit heeft geresulteerd in het nummer ‘Life Is Hard’. In een op de website van Bob Dylan geplaatst interview zegt de grootmeester dat na het maken van dit nummer, de rest van het album zo zijn eigen weg is ingeslagen.

Het is moeilijks schrijven over Bob Dylan. Iedereen heeft er een mening over, maar al te vaak ligt wat je over Bob te zeggen hebt vaak gevoelig. Het is moeilijk daarom een waarde oordeel te geven over dit album. Waarom zou ik dat ook willen? Bob Dylan is een icoon waarover je geen waardeoordeel hoeft te vellen. Elk waardeoordeel schiet namelijk te kort. Dat maakt de muziek van Bob Dylan waarschijnlijk goed: het is legendarisch. Het is goed en slecht tegelijk, alfa en omega.

Wat mij opvalt is dat dit album tamelijk strak geproduceerd is. Wel Bluesy overigens. Ik associeer de muziek van Dylan eigenlijk altijd met lichte anarchie. Niet alles ligt er even gestroomlijnd bij, er valt genoeg te schaven. Op ‘Together Through Life’ is dat niet bepaald het geval. Het enige ruwe is Dylan’s zang.

‘Together Through Life’ heeft nu en dan een ronduit romantische inslag. De titel leent zich hier natuurlijk ook toe. Goed voorbeeld hiervan is het nummer ‘This Dream Of You’, het doet bijna Frans aan. Dit is waarschijnlijk te wijten aan een niet te missen harmonica. Ook ligt het tempo in dit nummer heerlijk laag.

Het is goed te weten dat een eigenwijs persoon als Bob Dylan in de herfst van zijn leven nog altijd eigenwijs is. Als liefhebber van authentieke muziek kan ik alleen maar juichen als het gaat om zijn laatste album. Een kanttekening: het had allemaal wel iets meer ongepolijst mogen zijn. Hoewel, ergens is het goed zoals het is. Dylan is nog altijd Dylan!

« Art Brut – Art Brut Vs Satan | The Enemy – Music For The People »