Review: Ben Harper and The Relentless7 – White Lies for Dark Times

« The Antlers – Hospice | Arctic Monkeys – Humbug »

Ben Harper staat voornamelijk bekend om zijn ietwat softe vertalingen van innerlijke strubbelingen en ’s werelds onrechtvaardigheden in mooie luisterliedjes. Nieuwste telg in Harpers’ uit de kluiten gewassen oeuvre is ‘White Lies for Dark Times’, wat een gedegen bluesy plaat is geworden.

Het goede nieuws is dat dit album een stukje rauwer klinkt dan veel van Harpers voorgaande werk. Dit is in grote mate te danken aan zijn nieuwe begeleidingsgroep The Relentless7, die een stevig partijtje bluesrock brengt.

Het is niet zo dat de plaat een breuk is met Harpers muzikale roots of dat het allemaal erg vernieuwend klinkt, maar het is goed dat de man durft te veranderen en andere paden in durft in te slaan.

Wat een risico is, is dat met het uiterlijk van Harper en de soort bluesrock die op dit album staat de vergelijking met Lenny Kravitz snel gemaakt word. Ik ben niet een groot fan van Kravitz dus dit zou naar mijn idee onrecht doen aan het songwriters-talent van Harper.

Een aantal nummers moeten op hoog volume gedraaid worden. Dit zijn in ieder geval de opener ‘Number With No Name’ en ‘Why must you Allways dress In Black’. De plaat is verder gevarieerd en heeft nog genoeg van de kenmerkende Harpersongs die de fans waarderen. Een voorbeeld is het wat zoete, maar ook mooie ‘Fly one Time’.

Goed nieuws: na al eerder met Eddie Vedder van Pearl Jam samengewerkt te hebben, verzorgen Ben Harper and The Relentless7 dit jaar het voorprogramma van de Amerikaanse tour van deze legendarische rockband.

« The Antlers – Hospice | Arctic Monkeys – Humbug »