Review: Animal Collective – Fall Be Kind EP
« Review: Hearts No Static – Motif | Review: Sounds Like Violence – The Devil On Nobel Street »2009 was voor Animal Collective vooral het jaar van het uitgeven van ‘Merriweather Post Pavilion’. Eerlijk is eerlijk, bij Ekaya konden we maar weinig met dat album, maar het werd door vele critici goed ontvangen. En inderdaad, na drie dagen lang aan een stuk door paddo’s eten in combinatie met 30 joints en iedereen zal moeten toegeven dat ‘Merriweather Post Pavilion het beste indie album van 2009 is. Toch aardig van Animal Collective om nog in hetzelfde jaar van het uitkomen van zo’n legendarisch album met een EP als toetje te komen!
Het is voor mij als recensent van Ekaya in ieder geval nog een kans om Animal Collective dit jaar op deze site niet onbenoemd te laten. ‘Merriweather Post Pavilion’ heb ik zo’n 10 keer beluisterd (heus, dat zegt mijn iTunes) maar uiteindelijk heb ik er geen kaas van kunnen maken. Wellicht dat Animal Collective op een niveau opereert dat mij te boven gaat? Dat zou heel goed kunnen, daar ook Fall Be Kind EP (waarom spreken ze toch niet van Merriweather Post Pavilion CD?) op mij over kwam als een audio impressie van hoe het er aan gene zijde aan toe zou kunnen gaan.
Toch hoop ik dat het in het rijk der doden net iets anders is. De muziek van Animal Collective raakt kant nog wal. Het galmt aan alle kanten en kan van een steekhoudende opbouw niet worden beticht. Veel oohs, aahs en teksten die poëtisch misschien hele ogen zullen gooien bij farty-arty-sik-wrijvende mensen, maar in essentie niet meer zijn dan een verkapte vraag om banale aandacht.
De gemiddelde lengte van een nummer op ‘Fall Be Kind EP’ zal zo rond de zes minuten liggen. Dat zijn holle minuten waarin niks gebeurt. Deze muziek zal het goed doen bij mensen die hun feestjes graag artistiek en mystiek aan willen kleden. Het is wat dat aangaat jammer dat Obibio niet meer bestaat, daar had dit EP’tje in de schappen niet misstaan. Verder zie ik werkelijk de toegevoegde waarde niet in, van een band die beter tot zijn recht was gekomen in de late jaren zestig. Daarna had dan iedereen deze band vergeten onder het mom van “If you remember them, you weren’t actually there…”
…Ik denk dat ik het gewoonweg niet begrijp. Iemand?
« Review: Hearts No Static – Motif | Review: Sounds Like Violence – The Devil On Nobel Street »Dit artikel is geplaatst op 16 - 12 - 2009 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine