Review: Adam Green – Minor Love

« Review: Girls – Album | Review: Ninca Leece – There Is No One Else When I Lay Down And Dream »

Wat een stem heeft Adam Green, monumentaal! Een stem die houvast biedt, waar je op kunt bouwen en waar je zeker niet om heen kunt. Een stem die zich nog het meest leent voor verhalende, poëtische songs. Een stem die de New Yorker, op zijn laatste album ‘Minor Love’, met verve draagt.

Adam Green heeft gevoel voor humor en tragiek. Dat blijkt uit de teksten van de verschillende nummers op ‘Minor Love’, nog meer blijkt dat uit de manier waarop hij die nummers brengt: gedragen maar niet direct al te serieus. Green’s manier van zingen lijkt met een zekere twinkeling gepaard te gaan. Dat is ergens maar goed ook, ‘Minor Love’ zou anders wellicht veel te zwaar zijn uitgevallen. Meerdere malen moest ik bij het beluisteren van dit album denken aan Ray Davies (The Kinks) die qua stijl van nummer schrijven en brengen wel wat gelijkenissen met Green vertoond. Beide zijn heerlijk relativerend maar hebben wel veel gevoel voor het kleine.

Een ander gegeven wat er voor zorgt dat ‘Minor Love’ redelijk luchtig is uitgevallen is de korte duur van de nummers. Geen enkel nummer haalt de drie minuten, het gros houd het na ruim twee minuten voor gezien. Ergens is dat jammer, sommige nummers hadden muzikaal best nog wel wat verdiept mogen worden. Het is het verhaal wat centraal lijkt te staan op ‘Minor Love’, de muziek is daar gedienstig aan. Het niveau en de sound van de ietwat retro aandoende begeleiding smaakt echter naar zoveel meer. Had een nummer als Buddy Bradley die excact 2 minuten duurt bijvoorbeeld niet verlengt kunnen worden met 2 minuten instrumentale uitbouw?

Toch wil ik niet klagen, de songs van Adam Green doen nooit gehaast aan. Soms zijn ze zelfs heerlijk loom. De feitelijke korte tijdsduur strookt vaak niet met de ervaring. Green neemt wel degelijk de tijd, hij heeft daar alleen niet al te veel van nodig.

‘Minor Love’ love is sfeer- en stijlvol. Het album is tekstueel literair verantwoord en pakkend. Muzikaal staat het als een huis al ligt daar nog genoeg ruimte voor enige verdieping. Het album steekt intelligent in elkaar maar laat zich ervaren als simpel en direct. Een tijdloos pareltje, simpelweg geniaal!

« Review: Girls – Album | Review: Ninca Leece – There Is No One Else When I Lay Down And Dream »