Live verslag: Dauwpop 2012

« Audio: The Tallest Man On Earth – 1904 | Video: D A W N S – Evidence and Answers »

Dauwpop in Hellendoorn biedt al 18 jaar lang een gevarieerd muziekprogramma op Hemelvaartsdag. In de bossen naast het attractiepark worden verschillende podia neergezet, elk gekenmerkt door hun eigen stijl. Op het hoofdpodium komen die stijlen bij elkaar.
Je kunt, als je dat wilt, de hele dag in het Enge Bos bij Nederlandstalige en Duitstalige hits doorbrengen. In de Passoa Beach House kun je de hele dag partyen met rappers, hiphoppers en dj’s. Wij kiezen daar niet voor en proberen op een dag zo veel mogelijk indie- en rockbands te zien.

Prong

We beginnen de dag met Prong op het Jägermeister podium. Deze New Yorkers op leeftijd stonden de avond ervoor nog in Vera in Groningen en trappen nu -om elf uur ’s ochtends (!)- al weer af. Zo te zien hebben ze niet te veel geslapen. Na drie nummers staan de oren van de toeschouwers wijd open. Knetterharde hardrock schalt door de tent en ver daar buiten. Niet vernieuwend maar ook niet vervelend.

Stafany June

In de nieuwe King King tent zien we Stefany June. Deze op een kerk gelijkende tent is nieuw dit jaar en moet beginnend talent een plek geven. Stefany June brengt frisse uptempo pop-achtige nummers. Qua verschijning heeft ze veel weg van de zangeres van The Astroid Galaxy Tour, maar de muziek is net een ritme sneller en pittiger. De van oorsprong Duitse Stefany kletst de nummers lekker aan elkaar. Na vandaag heeft ze er vast weer wat fans bij.

Drive Like Maria

Drive Like Maria is op het laatste moment ingevlogen om The Minutes te vervangen. Na de vliegende start in 2009 is het wat stil geworden rond deze band. De tweede CD is net uit, dus elke kans om die te promoten wordt aangegrepen. De keuze om nu live met een inval drummer op te treden vind ik jammer. Zanger Bjorn Awouters achter de drums zingend geeft de band iets speciaals. In combinatie met gitariste Nitzan Hoffmann geeft dat een mooi plaatje. Nu staat er een band die degelijke nummers speelt, maar daar is het dan ook mee gezegd. Beetje jammer.

Greg Holden

Beetje jammer is erg mild uitgedrukt voor Greg Holden. Door 3fm tijdens Serious Request gehypt, probeert de Canadese zanger nu vaste grond op Nederlandse bodem te krijgen. Wat mij betreft hoeft dat niet te gebeuren, want van zijn kwaliteit hebben we genoeg eigen singer-songwriters rondlopen. Het gevoel van een over het paard getilde straatmuzikant maakt zich van mij meester. Door het zingen gauw de kerk uit.

Chef’Special

Het is even een stukje lopen naar het hoofdpodium waar Chef’Special zal optreden. Ook deze band kan enige promotie via de media niet ontzegd worden. Huisband van De Wereld Draait Door, dan kennen wat meer mensen je. Ze beginnen klein met de bassist en zanger Joshua. Dit intieme begin groeit uit tot ‘Airplaying’, een van hun vele hits.

Hits? Ja, dat is het gekke. Als je hun nummers hoort dan blijk je veel meer nummers te kennen dan je dacht. De mannen hebben er zin in en het publiek ook. Joshua bespeelt het publiek met gemak en het resulteert in een uur vermaak voor publiek en band. Prima optreden.

Paceshifters

Terug naar de King King kerk voor de Paceshifters. Drie jonge knullen die muziek spelen die niet misstaan zou hebben in het begin van de 70-er jaren. Ze speelden niet voor niets in het voorprogramma van o.a. Peter Pan Speedrock. Geen muziek voor mietjes, maar onvervalste alternative progrock, om het maar eens in een vakje te stoppen. De energie spettert er vanaf. Goed om te zien dat Nederland er weer een beloftevol bandje bij heeft.

Kyteman Orchestra

Het is de organisatie gelukt om het Kyteman Orchestra te boeken. Blijkbaar valt het in goede aarde, want het is al flink druk als we weer bij het hoofdpodium aankomen. Met een kleine vertraging beginnen Colin Benders en zijn podium vullende orkest hun optreden. De toch niet voor iedereen makkelijk toegankelijke muziek valt erg goed bij het publiek. Het geluid en de lichtshow zijn ronduit perfect geregeld. Waar bij het bevrijdingsfestival in Groningen het geluid nog wat verwaaide, krijgen we nu een prima show. Zelfs kleine triangelgeluidjes komen goed door. Hulde voor de technici.

Moss

Na het Kyteman geweld bouwen we even een korte pauze in, om daarna op het tweede podium Moss te zien optreden. Al regelmatig gezien dit jaar. Degelijk optreden en goed dat ze hier staan, zodat een wat breder publiek kennis kan maken met deze Nederlandse topact.

Rats on Rafts

Rats on Rafts hebben we dit jaar nog niet gezien. De kelder bij Noorderslag was veel te klein, dus nu alsnog de kans deze rijzende sterren te zien optreden. Blijkbaar hadden meer mensen dat idee, want het was flink druk in de King King. De mannen van Rats on Rafts maken niet de indruk dat ze het naar hun zin hebben. Voelen ze zich al te groot voor dit podium? Problemen met het podiumgeluid dragen niet bij tot de stemming van de band.

Ze gaan er wel voor! Als ze spelen horen we in de stem van zanger David Fagan elementen van Robert Smith. Licht vals, maar niet onprettig. De distortion gaat vol open op de zangmicrofoon. Stevige post punk gitaarriffs volgen de zang. Aan het eind is David de wanprestatie van de geluidsman zat en steekt een middelvinger op bij het verlaten van het podium. De set eindigt met het opruimen van de eigen spullen. De frustratie is begrijpelijk, maar de reactie vertelt dat de heren nog wat te leren hebben.

Syvert Hoyem

In de tent ernaast staat Syvert Hoyem, de voormalige voorman van Madrugada. Hij is al een tijdje bezig met een solo carrière. Die komt niet helemaal van de grond. Het waarom daarvan zit hem natuurlijk voor een deel in het Madrugada verleden, maar ook in het feit dat hij solo de middelmaat niet ontstijgt. Hij speelt ook een aantal nieuwe nummers waardoor het al niet sprankelende optreden nog verder inzakt. Hoyem’s herstart is ook vandaag niet begonnen.

Case Mayfield

Case Mayfield mag proberen in de King King kerktent de schade van Hoyem te herstellen. Net als Rats on Rafts ondervindt hij problemen met het podiumgeluid, maar hij haalt zijn schouders op en besluit gewoon te gaan spelen. Mayfield komt niet over als een podiumbeest, maar in combinatie met de ervaren muzikanten die hij om zich heen heeft verzameld, staat er een prima act. Mooie dromerige liedjes en licht rockende nummers vullen de tent. Hier raak je helemaal ontspannen van.

The Deaf

Na deze ontspanningsoefening is The Deaf even andere koek. Dit solo-project van gitarist Spike van Di-rect gaat weer terug naar de Haagse roots, toen Den Haag nog de pophoofdstad van Nederland was. Het lijkt alsof Spike zich in deze band beter thuis voelt dan in Di-rect en dat komt goed over op het publiek. Lekkere uptempo nummers, die je zachtjes laten wiegen met de heupen.

Bombay Show Pig

Bombay Show Pig staat op het beloften podium en dat is terecht. Een dame op drums en een gitarist. Meer is het niet. Ingebed in het creatieve Kytopia van Kyteman komen ze met prettig in het gehoord liggende nummers, die soms de wat bombastische klank van Kyteman hebben. We gaan ze niet vergelijken met White Stripes of Blood Red Shoes want dat zou muzikaal onzin zijn. Als podium act staan ze als een huis.

Band Of Skulls

Band of Skulls heeft de eer om de dag af te sluiten. Deze Britse formatie tourt al een tijdje langs diverse festivals in Nederland. Ze zetten een mooie set neer, waarbij de hit “I know what I am” al vroeg in de set gespeeld wordt. Lekkere afsluiter van een prima dag. 14 Bands gezien, afgesleten voeten, maar tevreden naar huis.

« Audio: The Tallest Man On Earth – 1904 | Video: D A W N S – Evidence and Answers »