Live Review: Julianna Barwick @ Indiestad 2011

« Video: Clock Opera – Belongings | Live Review: Bill Callahan @ Indiestad 2011 »

De setting was perfect: De Duif, een prachtige kerk in het centrum van Amsterdam was het podium voor het allereerste optreden van Indiestad 2011. Het was Julianna Barwick die het spits mocht afbijten. Daar heeft deze dame woonachtig in Brooklyn niet veel voor nodig; Een sequencer en haar gouden stem volstaan.

Devoot

De muziek van Julianna Barwick bestaat bij de gratie van de moderne techniek en toch is het voor 99% haar stem die je hoort, al vallen er nauwelijks woorden te ontwaarden. Op het podium neemt ze zichzelf continu op om die opname daarna in een loop te laten horen. Zo ontstaan er verschillende lagen van hoofdzakelijk zanglijnen en vormt Julianna Barwick haar eigen koor, bestaande uit vele Julianna Barwick’s.

1 Julianna Barwick klinkt al loepzuiver en niet van deze wereld. Vermenigvuldig dat en je hebt een soort van Engelenkoor. Waar kun je een engelenkoor het beste laten optreden? Juist, in de kerk! Alles leek daarom te kloppen in de Duif, er hing onder het publiek (zeker in het begin) dan ook een welhaast devote sfeer.

Positieve dingen

Indrukwekkend of niet, een kunstje blijft een kunstje. Een sequencer mag dan in staat zijn van een goede zangeres een overvloed aan goede zangeressen te maken, daarmee is nog niet gezegd dat het aanwezige publiek de aandacht na 2 nummers nog weet vast te houden.

Uiteindelijk doet het gezang van Julianna Barwick toch ook een beetje aan als een New Age sessie waarbij je vooral je ogen moet sluiten en aan positieve dingen moet denken. Daar is zeker een bepaald publiek voor te vinden, op een festival (met meestal een grote verscheidenheid aan bezoekers) is het echter maar de vraag hoe dat uit pakt.

Zege van de Schoonheid

Op Indiestad kwam Julianna Barwick er in ieder geval redelijk goed vanaf. Halverwege haar performance viel er bedrukt gepraat te ontwaren in de menigte, het bleef gelukkig beleefd en weinig storend. De keuze om het optreden vooral kort te houden is een hele goede geweest, zo blijft de indrukwekkende kunst die Barwick produceert goed in het geheugen liggen en zal niemand gaan zeveren. Uiteindelijk zegevierde de schoonheid.

De titeltrack afkomstig van Barwick’s album ‘The Magic Place’

« Video: Clock Opera – Belongings | Live Review: Bill Callahan @ Indiestad 2011 »