Live Review: I Am Oak @ Indiestad 2011

« Live Review: Okkervil River @ Indiestad 2011 | Live review – Cloud Control @Indiestad 2011 »

In Nederland lijkt het soms alsof er 2 soorten indie zijn: Nederlandse en buitenlandse. Ofschoon de Nederlandse indie toch vaak een slap aftreksel blijkt van bijvoorbeeld de Amerikaanse, wordt iedereen die er ook maar een beetje kritisch over is al snel weg gezet als een zeikerd. Ondergetekende heeft daar geen problemen mee.

De Utrechtse indie band I Am Oak mocht tijdens Indiestad 2011 in de Balie staan. Het collectief had aan aandacht geen gebrek, de zaal zat lekker vol met een geïnteresseerd en respectvol publiek. Stil was het, zodat de muziek van I Am Oak tot in het kleinste detail goed beluisterd kon worden. Vandaar misschien dat het zo opviel dat het bij vlagen abominabel was?

Inside Jokes

Wie I Am Oak op het podium ziet staan kijkt tegen 5 mensen aan die allemaal in een soort slachtofferrol lijken te kruipen; enige uitstraling is ver te zoeken. Het is natuurlijk ook heel hip om de in zichzelf gekeerde nerd te spelen. Iemand die het zo moeilijk heeft met zichzelf en die dat alleen kan uiten middels zijn o zo stemmige liedjes. Aan communicatie met zijn publiek had I Am Oak dan ook lak, de band gedroeg zich als betrof het een oefensessie.

Gedurende de eerste helft van het optreden mompelde de band onderling wat inside jokes en sarcastische opmerkingen. Daarna probeerde zanger Thijs Kuijken grappig te zijn door te zeggen dat het het Amsterdamse publiek niet herkende, zo stil was het. Voila heer Kuiken: een lach was je beloning, maar wat wilde je nou eigenlijk zeggen? Was de stilte misschien te pijnlijk? Hoorde het publiek te goed dat I Am Oak een band is die eigenlijk niet echt veel te bieden heeft?

Zwaar op de hand

Het is niet zo dat alles aan I am Oak slecht is. Niet alle songs immers zogen de energie uit de toehoorders. Zodra I Am Oak een beetje up-tempo speelde, kon men een in potentie sympathiek bandje ontwaren met aansprekende liedjes. Zou de band weten dat het af en toe helemaal niet erg is om ook even los te gaan? Om meer contrast toe te voegen? Te freaken? Zeker, het is een kunst een liedje klein te houden, maar wanneer dat het enige is wat je doet neigt het al snel naar een afgezaagd kunstje.

De show in de balie was een sessie waarin I am Oak zeer zwaar op de hand was. De enigen die het echt heel erg goed leek te vinden was de band zelf. I am Oak leek geen schoonheid na te streven, het kotste het liefst zijn onzekerheid uit over het publiek. Daar waar andere mensen een dagboek verkiezen bij te houden, of psychische hulp zoeken, betreed I am Oak het podium voor zelfreflectie. Misschien ook een schreeuw om aandacht?

Domper

I Am Oak kan gerust omschreven worden als de domper van Indiestad 2011. Het was een vermoeiende show waarin datgene wat misschien wel mooi was, ondersneeuwde in negativisme en cynisme, niet in de laatste plaats afkomstig van de band zelf. Teleurgesteld en mismoedig droop de zeikerd van een recensent af…

« Live Review: Okkervil River @ Indiestad 2011 | Live review – Cloud Control @Indiestad 2011 »