Live Recensie: We Were Promised Jetpacks @ Vera (03/02/2012)
« Audio: Funkerman – Blow | Audio: Toro Y Moi – Dead Pontoon »Tijdens Eurosonic 2010 stonden de mannen van We Were Promised Jetpacks (WWPJ) in een bovenzaaltje van Huis de Beurs. De zaal zat vol en buiten stonden nog mensen die er in wilden. De band maakte een goede indruk en wat nog het meeste bijbleef, was het feit dat de wat mollige roodharige zanger halverwege het concert de microfoon aan de kant deed en de zaal verder onversterkt bezong.
Twee jaar na dato keren de heren terug in Groningen, voor een concert in Vera. Het is een optreden in een reeks langs meerdere Nederlandse zalen. De meeste uitverkocht, of zoals vanavond druk bezocht. Hierna vertrekken ze naar het Amerikaanse Eurosonic, SXSW in Austin Texas.
Flink glas bier
Het voorprogramma van het Utrechtse Coppersky spoelen we weg met een flink glas bier. In een zin: “Slap aftreksel van Go Back To The Zoo met de sterallures van De Staat”. Niet de meest ideale combinatie als je het mij vraagt…
De mannen van WWPJ beginnen kort na 10 uur. Meteen klinkt het goed. Zonder al te veel uiterlijke poespas, en nog steeds met een net iets te dik buikje, stapt zanger Adam Thompson het podium op. Al snel knallen de mannen ‘Quiet Little Voices’ erin, zodat ze die alvast maar weer hebben gehad.
Palmer
De zaal is daarmee meteen op temperatuur en dat blijft ze ook gedurende het optreden. De strakke drums en baslijnen, versterkt door de dragende gitaarrifs van Michael Palmer in combinatie met de wat schelle stem van Thompson zorgen voor een volle sound.
De inbreng van Michael Palmer is ogenschijnlijk van minder belang dan die van zanger Adam Thompson, maar ondanks zijn nonchalante houding op het podium weet Palmer elke keer net op tijd het flesje water weg te zetten en de gitaar ter hand te nemen. Zijn inbreng zorgt voor de wat donkere sound van de groep, die neigt naar garagerock, maar toch donkere Indie blijft.
Festivals
Ook vanavond laat Adam de microfoon twee keer even voor wat die is en gaat hij op ruime afstand daarvan het gevecht met de versterkte gitaren en drums aan. Hij komt glorieus uit de strijd en weet daarmee het publiek voor zich te winnen. Met het nieuwe album ‘These Four Walls’ komt het vast goed. Hoewel, altijd lastig zo’n tweede album. Hopelijk zien we deze mannen dit jaar nog terug op de festivals. Ze verdienen het.
Foto’s bij het concert
« Audio: Funkerman – Blow | Audio: Toro Y Moi – Dead Pontoon »Dit artikel is geplaatst op 08 - 02 - 2012 door Edward en is eigendom van Ekaya Music Magazine